8 oktober: Rügen 8 – Gids? Of geen gids?

Eigenlijk gaat dit blog niet meer over Rügen, maar het hoort wel bij die vakantie, dus hierbij deel 8 van de Rügen-reeks:

Twee vriendinnen die ik ken van de Catharinacantorij waren ooit eens op vakantie in de Noord Duitse stad Lübeck en vonden het een prachtige oude stad. “Daar moeten jullie ook eens heen!”, dus die stad stond al een paar jaar op mijn wensenlijstje.  Op de terugweg van Rügen ging mijn wens in vervulling; we overnachtten in een hotel in het centrum van Lübeck en vrijdag 9 augustus trokken we de hele dag uit voor de oude Hanzestad.

Gerard en ik verschillen nogal van mening over hoe je zo’n stad verkent. Het liefst zou ik met een stadsgids op pad gaan en alle kerken en oude gebouwen bezoeken; Gerard vindt een gids dodelijk vermoeiend, wil ook graag  een beetje boemelen en ruimschoots de tijd hebben voor een terrasje. Na 36 jaar huwelijk hebben we een manier gevonden waarop we allebei genieten van een oude stad. Bij de tourist-info halen we een folder met een beschrijving van een stadswandeling. Op ons eigen tempo wandelen we door de stad,  waarbij we bij het ene ding langer stilstaan dan het andere. Op foto hiernaast de Burgtor, een stadspoort uit 1444. Minder bekend dan de Holstentor, maar minstens zo mooi.

Aan de straatkant: een deur.

Achter de deur: een ‘bewoonde gang’.

Onze vriendinnen hadden niets te veel gezegd: wat een mooie stad! Er waren zoveel oude interessante gebouwen, dat ze niet allemaal in de stadswandeling waren opgenomen.  We zagen een middeleeuws ziekenhuis,  twee oude stadspoorten,  een haven met historische schepen,  een authentiek raadhuis, een watermolen en meerdere verstilde hofjes, die in Duitsland ‘gang’ heten. Op de foto’s hiernaast zie je de deur/straatkant en de binnenkant van zo’n hofje.

Halverwege de middag trakteerden we onszelf op een rondvaart om de stad heen, omgeven door Italianen,  Polen en Denen die geen Duits verstonden en onbekommerd door de boot- mevrouw heen tetterden. Gelukkig stond haar microfoon hard genoeg,  dus het meeste kon ik volgen.
Het mooiste moment vond ik ‘de blik op Lübeck’.
Onze gids: “Nu gaan we even dwars op het water liggen met de boot.
Dan zie je wat de Hanze- schippers zagen als ze in de dertiende en veertiende eeuw Lübeck binnenvoeren.”

Op zo’n moment zie en voel ik de geschiedenis.
Oh mann.
Fabelhaft.