Op 31 augustus vierden we onze Waninge-familiedag >>>. Het was snikheet: we waren blij met de aanwezige partytenten en schurkten  gezamenlijk tegen de bosrand aan want schaduw. Op de terugweg,  op weg naar Gerard die toen in het UMCG lag, airco op 10, hoorde ik een gesprek met iemand die een plaatje aanvroeg: Chris Rhea met Driving home for Christmas.

“Welke idioot…. ” vroeg ik me hardop af. Het was iemand die op dat moment heel hard aan het werk was in een tuincentrum. In een lege vleugel van een  gebouw was hij zwetend bezig met het inrichten van de kerstshow.  “Daar moet je wel op tijd mee beginnen, want half oktober moet alles er staan: 13 oktober is de opening. Daar denken de mensen nooit bij na als ze naar zo’n show gaan”. Hij vroeg het liedje aan om een beetje in de kerstsfeer te komen. In gedachten zag hem bezig, slepend met rendieren,  sleeën en kunstkerstbomen vol lampjes.  Op 31 augustus. Vervreemdend,  zo’n kerstliedje in een snikhete auto bij de stoplichten in Groningen.

Tijdens onze korte vakantie in Ootmarsum fietsten we op een middag langs Noord Deurningen. Schoonzoon Cees, bekend in dat gebied, had ons getipt dat we (als we in de buurt waren)  vooral even moesten gaan kijken bij tuincentrum Oosterik. “Grote kans dat je in het Duits wordt aangesproken. Daar hebben ze volgens mij ook al kerst. ”
Cees heeft voorspellende gaven.

We werden begroet door zingende en dansende rendieren en volgens de borden was het Ausverkauf; op de parkeerplaats was 80% van de nummerborden wit….
Eenmaal binnen waren we werkelijk flabbergasted. Wat een kolossaal tuincentrum! En wat een megalomane kerstafdeling.  Je kunt je er geen voorstelling van maken als je er nog nooit geweest bent. Hieronder een fimpje van een ‘kerstlandschap’. Onderschrift ’tulululu, lulululu…’

Een stem zingt dat ze mama heeft zien zoenen met kerstman. We zien levensgrote kerststalfiguren die je in je schuur kunt zetten en Rudolf,  die met die rode neus,  komt in vele verschijningsvormen voorbij: van hout,  stof,  met en zonder lampjes en als kerstboomhanger.
Voordat we onze fietstocht vervolgen zitten we nog even aan de thee in het restaurant; “ding, dong, ding, dong, it’s the most wonderfull time of the year!”
In mijn gedachten zag ik die zwetende man van 31 augustus voor me.
Vandaag is de opening.

Toen wij vorige week het Christuskind al in zijn kribbetje zagen liggen was het 8 oktober,  het begin van de herfst.
Tijdens onze fietstocht zagen we de bomen voorzichtig  verkleuren en er waren veel paddestoelen onderweg.
Deze kerstshow was net zo vervreemdend als Chris Rhea na de familiedag bij de stoplichten in Groningen.

” I hear those sleighbells dingeling….!
Eerlijk gezegd hoef ik ze nog niet te horen.