Eén keer per jaar komen we bij elkaar als ‘Cornelis-clan’: mijn broer en zijn gezin en Gerard en ik met dochters en aanhang. Vorig jaar >>> had ik het organiseerd, dit jaar was mijn broer aan de beurt. Zondagmiddag om half drie werden we verwacht.
Wij arriveerden een kwartier te laat, wat mij gelijk al een sneer van mijn broer opleverde: “Jij bent ook al zo lang een Waninge……..”
Als extra dimensie werd de zus van Cornelis, tante Trijn aan deze bijeenkomst toegevoegd: mijn tweede moeder en ‘derde oma’ voor onze kinderen. Nu mijn ouders er niet meer zijn is het fijn dat zij er voor ons wil zijn.

We gingen een spel doen. Er stond een bak met enveloppen met heel veel opdrachten die je soms met je eigen groepje en soms met meerdere groepen moest uitvoeren.
Henk was spelleider en Annette onpartijdig jurylid.
Hoeveel punten je met een opdracht kon verdienen hing af van een worp met de dobbelsteen, werd vervolgens vermenigvuldigd met 100 en verdeeld onder de groepen.
Die puntenverdeling was per opdracht erg verschillend en dat leidde tot volstrekte willekeur. Wie won had niet zozeer te maken met wie het meeste wist, maar vooral met wie het meeste geluk had met de worp met de dobbelsteen en de opdracht-verdeling van de punten.
Dat het niet in een chaos ontaardde kwam door mijn broer, die de teugels van het spel strak hanteerde en het aantal verdiende punten  minutieus bijhield op zijn computer.

De vragen vielen allemaal in de categorie ‘Algemene kennis’.
Spreekwoorden, sprookjes, Nederlandse taal, aardrijkskunde, biologie, er kwam van alles voorbij.
Alle groepen deden fanatiek mee.
De spelleider viel even uit zijn rol toen hij de vraag stelde: schrijf zoveel mogelijk titels op van liedjes van André Hazes. Henk is beslist geen fan van deze zanger en dat was goed te merken. Zijn kinderen, allebei in een andere groep, kenden niet één nummer van Hazes. Met zo’n vader is dat ook niet verwonderlijk.
Het groepje ‘de zussen’ (onze dochters) hadden de titel ‘Bier, koek en knakworst’ opgeschreven, (onze eigen interpretatie van ‘Bloed, zweet en tranen), maar dat antwoord werd afgekeurd.
Uit het groepje ‘de kouwe kant’ (onze schoonzonen) kwam uit de mond van Jon de verpletterende vraag: “Wie is André Hazes?”
Hij kreeg een welgemeende handdruk van mijn broer.

We hadden een heerlijke middag en de tijd vloog voorbij.
Voor we het wisten was het 17.30 uur. Voor dat tijdstip was er voor de Cornelis-Clan een tafel besproken in wok-restaurant Jasmijn Garden in Assen, waar de nazaten van Cornelis, zijn zus én de kouwe kant zich tegoed deden aan het buffet.

P.S. Cornelis hield ook niet van Hazes……….

Hierbij een link naar de vorige Cornelis-clan in 2018.