De dierentuin in Nordhorn, waar we in de herfstvakantie met neef Cor naar toe gingen,  bevindt zich in een boerenstreek aan de rand van de stad.
Midden in het park staat een oude boerderij met een schuur en een stal. Verder is er een herberg met de naam Vechtehof.
Het erf van de boerderij is in gebruik als kinderboerderij. Het doet heel natuurlijk aan: kippen, konijnen, varkens, koeien, er loopt van alles rond.

Toen Cor en ik  de boerderij binnenliepen (Gerard zat lekker buiten in het zonnetje)  waren we blij verrast.
Het was er lekker warm en het was ingericht zoals het er in het begin van de vorige eeuw uitzag, inclusief foto’s, schilderijen en tegeltjes aan de wand.
Er was een bedstee en er stond een wiegje: we stapten samen zomaar honderd jaar terug in de tijd.
We liepen wat rond, bewonderden servies, lampetkannen, oude meubels en verbaasden ons over het feit dat de stal aan het huis vast zat: het rook daar vroeger vast niet zo fijn…..

Aan de muur hing een antiek rekje voor ‘slieven’ en opscheplepels met als opschrift deze tegeltjeswijsheid: Ein freundlich Gesicht, das beste Gericht.
We moesten even nadenken over het woord ‘Gericht’, maar meneer Google leerde ons dat het ‘gerecht’ of ‘recept’ betekent.
Een vriendelijk gezicht is het beste gerecht/recept.
In het Nederlands hebben we ook een aantal spreekwoorden met die strekking:

– Een vriendelijk gezicht brengt overal licht
– Men vangt meer vliegen met honing dan met azijn.
In een oud-Nederlands gezegde gaat het niet om een vriendelijk gezicht maar om een woord:
– Een goed woordeken breekt grote gramschap.
De bedoeling van al die spreekwoorden en gezegden is wel duidelijk.
Mijn eigen ervaring in de huidige maatschappij is dat het nog steeds zo is: als je vriendelijk bent bereik je meer dan met een nors gezicht.

Maar kijk eens om je heen.
Waarom wordt er zo weinig gebruik van gemaakt?
Vriendelijkheid kost immers niets.
Een glimlach is een facelift die binnen ieders bereik ligt.