Geen Weihnachtsmarkt gisteren, toch gezongen met het PKN-Christmascarol-koor.
Donderdagavond kreeg ik telefoon van Rik van de Vereniging voor Volksvermaken Roden.
Door de slechte weersvooruitzichten voelde de organisatie zich genoodzaakt het evenement af te blazen.
Diep teleurgesteld was ik.
Ik stuurde alle koorleden een mail over de afgelasting, maar hield nog een slag om de arm.
“Vooreerst gaan we ons richten op zondagavond, maar misschien ontstaan er in de loop van de komende dagen nog andere initiatieven, we wachten het even af.”

Vrijdagmorgen, we hadden er een nachtje over geslapen, besloten we om toch te gaan zingen. Dan maar zonder markt.
We verzamelden zaterdagmiddag om 14.15 uur in de Molenhof waar we om 14.30 zouden gaan zingen.
Maar we stonden al in kooropstelling en er bleven al best wel veel mensen staan om te luisteren en te kijken naar de dingen die komen gingen, dus we begonnen maar alvast.
Het was een bijzondere ervaring om zo tussen het winkelende publiek te staan zingen.
Ging het allemaal goed? Het meeste wel, maar bij ‘What child is this’ gaf ik de eerste keer een veel te traag tempo aan. Dus afslaan en opnieuw beginnen.
Ik vergat een keer het vijfde couplet van een lied; daar hebben we hartelijk om gelachen en het toen alsnog gezongen.
Verder hadden we een mooi uithangbord met informatie over ons koor, maar in de buitenlucht waaide dat weg. Maar eigenlijk ging het verder verrassend goed.

We kregen erg leuke reacties.
Een mevrouw bij ons uit de buurt””Had ik dit nou geweten, dan had ik ook meegezongen!”
Iemand had in het publiek gehoord dat we maar drie keer gerepeteerd hadden.
“Hoe kan dat nou! Drie keer repeteren en zo’n koor neerzetten!”
Het geheim is dat er veel geoefende zangers meededen én het is natuurlijk bekende muziek. Een luisteraar vertelde dat ze geëmotioneerd was geraakt van ‘Silent night’.
“Zo mooi, ik moest er van huilen…..”

Natuurlijk ben ik blij met zulke fijne reacties, maar zelf ben ik het meest trots op het feit dat de koorleden er zo van hebben genoten.
Het gezamenlijk instuderen van 7 overbekende Engelse carols en die met elkaar een aantal keren vierstemmig zingen voor publiek: het was precies wat ik gehoopt had toen ik deze activiteit aanbood in het jaarprogramma van onze kerk.

Toen we ‘het blokje van 7’  drie keer gezongen hadden (2x in het overdekte winkelcentrum Molenhof en één keer buiten voor Joy), vonden we het allemaal wel genoeg.
Tot onze grote verrassing zorgde Bertjan Stadman van ‘Cruwijn’ na afloop voor een glas glühwein voor alle koorleden.
Maar dat was lekker en gezellig; dank Bertjan!

’s Avonds had ik nog even weer app-contact met bovengenoemde Rik.
Dat we toch hadden gezongen en dat het zo leuk gegaan was.
Onmiddellijk kreeg ik een filmpje terug: hij had in het publiek gestaan en een video gemaakt.
Of wij volgend jaar ook weer van de partij zijn.
Daar heb ik nog geen antwoord op gegeven, want in principe was dit een eenmalig gebeuren.
“We keep in touch” hebben we afgesproken.
Wij kiek’n wel eem.