“Waarom branden er maar drie van de vier kaarsen van die mooie kerstbloemenkrans? ”
Die vraag stelde iemand uit het publiek gisteravond na afloop van de Carols-vesper in de goed gevulde Catharinakerk.
We legden uit dat het de derde zondag van Advent was en dat we volgende week zondag, de laatste, vierde kaars  aansteken.
Dat die vraag gesteld werd, kwam omdat er gisteravond mensen in de kerk waren die niet gewend zijn om onze vieringen te bezoeken. Zij waren er om te luisteren naar het PKN-Carolskoor én om zelf naar hartelust mee te zingen met de bekende Engelse Carols.

Voor de viering ontmoette ik iemand die ik ken van de Maandagavondclub >>>
Ze verheugde zich op het koorgezang en vroeg zich af of wij het lied ‘Op een onbewoond eiland’ ook gingen zingen? Nee, dat stond gisteravond niet op ons repertoire, maar ik beloofde: “Als ik een keer weer bij jullie kom zingen op maandagavond, dan gaan we het zeker zingen!”

De viering van gisteravond was hartverwarmend.
Dat kwam niet alleen omdat ons PKN-carolskoor meewerkte, maar ook omdat er zo met hart en ziel werd meegezongen door de aanwezigen.
We leerden gisteravond meer over de achtergrond van de carols en dochter Frea vertelde hoe zij het zingen van Christmas-carols heeft beleefd toen zij zeven jaar in Engeland woonde.
Als schriftlezing hoorden we het uitgebreide verhaal van de heilige Sint Wenceclaus, waarop de carol ‘Good King Wenceslas’ is gebaseerd.

Het zingen met Erwin Wiersinga op het orgel was na alleen maar á capella zingen wel even wennen, maar het ging prima; hooguit wat langzamer dan we gewend waren. Nu hoefde ik niet met de blokfluit de begintonen aan te geven: Erwin ‘legde het akkoord neer’ en iedereen pakte daaruit zijn eigen begintoon. Zoals ik al eerder zei: ervaren zangers.
Het ging allemaal van een leien dakje en de aanvankelijke zenuwen verdwenen tijdens de viering als sneeuw voor de zon.

En toen was het klaar.
Afgelopen.
Van Didi kreeg ik een prachtige bos bloemen en werd omstandig bedankt.
Zes weken naar toe gewerkt, over gedroomd, geoefend met dirigeren, weer over gedroomd, samen stevig gerepeteerd, liedjes niet meer uit ons hoofd kunnen krijgen, in de zenuwen gezeten en dan….. kun je het loslaten.

“Het was een feestje!”
Meerdere koorleden kwamen met deze opmerking en ik ben blij en trots dat ik dit feestje heb mogen organiseren voor de PKN Roden-Roderwolde. Dat was nooit een feestje geworden als niet iedereen zo ontzettend enthousiast had meegedaan, dus het ‘feestje-mes’ snijdt aan twee kanten!
Of dit project volgend jaar een vervolg krijgt, daar kan en wil ik nog niets over zeggen, dat hangt van heel veel factoren af.

Vanmorgen kreeg ik foto’s en video’s.
Konden we nog even nagenieten.
Wil je ook nog even nagenieten?
De hele viering van gisteravond is opgenomen en kun je terugkijken via Kerkomroep >>>
15 december, 18.50 uur Catharinakerk en dan klikken op ‘kijken’
Eerst krijg je een tekst in beeld, maar zodra het koor begint te zingen komen de beelden er bij.