Met de mieste familie en vrienden praot wij gewoon in oonze eigen streektaol, maor sommigen bint daor niet met opgruit, dus dan praot wij gewoon Nederlands.
Zaoterdagaomnd gungen wij een kaortie leggen bij Hans en Bea in Peize die wij ok  al dattig jaor kent, maor waor wij gien Drents met praot. En uutgerekend daor heurden wij een Drents woord dat wij nog nooit heurd hadden.
Tuunhaeze.

Hoe kwamen wij daor nou bij?
Het begunde d’r met dat Gerard vertelde dat wij in mei dit jaor 40 jaor verkering hebt en dat wij daorum een weekendje weg  bespreuken hadden.
“Wij hebben deze week al 51 jaar verkering” vertelde Bea.
Ie hebt altied baos boven baos.
Bea vertelde dat ze nog slim jong was toen ze met Hans thuuskwam.
“Wat vonden je ouders daarvan?”  vreug ik.
“In eerste instantie waren ze niet blij met een ’tuunhaeze’.
Hans was die tuunhaeze, want die zat op de tuunbouwschoele in Frederiksoord, waor Bea destieds woonde. Meer daorover weten? Lees heur bijdrage in rubriek Lezer van de maond.

Tuunhaeze. (Afb. David Mark via Pixabay)

De leerlingen die op die tuunbouwschoele zaten hadden niet zu’n beste naom in die umgeving umdat ze nogal ies de bloemegies buuten zetten. Eigenlijk wel logisch a’j op de tuunbouwschoele zit, maor dit terzijde.
Moar volgens Hans waren dat veural de luu die verder weg kwamen en die in de kost waren bij gastgezinnen in Frederiksoord. Hij kwam zölf uut Möppel en woonde nog bij zien olders thuus en kreeg van die bovengenuumde bloemegies nooit veul met.

Dat het goed kommen is met heur verkering is wal duudelijk, anders hol ie ’t gien vieftig joar met mekaar uut.
Het woord ’tuunhaeze’ hebt wij nog wel eem ontleed met mekaar.
Wij preuten in Hoogersmilde ok met die ‘ae’, van de beroemde bokkewaegen die over de Smilde kwam jaegen en het waeter dat tegen de glaezen klaetert.
Het woord ‘haeze’ hadden wij in de jaoren ’80 an de Vaortweg in Smilde al ies deur buurman Vos in een uutdrukking heuren gebruuken. Hij zag iene lopen die ’t bien breuken haar en zee: “Die vangt gien haezen meer!”
De taol die in Frederiksoord praot wordt is, net as het Smildigers, verwant an het Stellingwarfs, een underdiel van het Nedersaksisch.
Goed om te ontdekken dat Hans & Bea en wij toch gewoon ‘Saksen under mekaar’ bint.

Ze praot het dan wel niet, maor ze kunt het wal verstaon.
Dat bleek ok uut het kovviekoppie dat ik veurzet kreeg.
Want och man, wat ku’j ’t d’r an toe hebben.
An kovvie.
Met een appelmeisje.
Appelwichie.
Appelmaechie in het Smildigers.