Ieder jaar rond deze tijd vieren we in de kerk de Kana-zondag; op die zondag staat het 
verhaal van de bruiloft in Kana centraal, waarin Jezus water in wijn verandert.
Als je op mijn website ’terugbladert’ vind je drie blogs die over die zondag gaan.
Voor de liefhebber: onderaan dit blog staan linken naar voorgaande data.
Zondagmorgen liet de voorganger ons een steen zien.
“Een bijzondere steen” zei hij. “Dit is een soepsteen”.
Of wij dat verhaal al kenden?
Jaaaah….. het werd toch nog even kort gememoreerd.
Ken je het niet? Hierbij een link naar het verhaal van de soepsteen.
Bij de vrienden van dominee van Dijk had de soepsteen trouwens niet gewerkt.
De vrienden hadden allemaal gedacht: ‘Als ik er alleen een beetje water in doe, merkt niemand er wat van’. Er was nu alleen een pan water met één aardappel; die had dominee er zelf in gedaan….
Ook al heb ik op de Kana-zondag al heel vaak het verhaal gehoord van het water dat in de kruiken in wijn verandert, ook deze keer was er weer een nieuw aspect.
De predikant wees ons op de rol van Maria; ze ziet wat er gebeurt, vraagt er aandacht voor bij Jezus en zegt daarna de andere aanwezigen op het feest om toch vooral te doen wat Jezus zegt. “Maria vertegenwoordigt in dit verhaal de kerkelijke gemeente van God. Wat zij doet op dit feest moeten wij doen in de wereld: zien wat er gebeurt (Kyrië) aandacht voor vragen (bidden) en doen wat wij kunnen. Wij hoeven geen wonderen te verrichten, het menselijke doen is voldoende. Aandacht geven, luisteren en kleine hand- en 
spandiensten verrichten.
Samen. En niet doen alsof, zoals de vrienden van de dominee, want dan wordt de soep wel erg dun.
Goed verhaal.
Vlak voor de zegen kregen we nog een video te zien onder de titel ‘Wij zijn de kerk van Haarlem’.
De voorganger zei hierbij: dit filmpje zou net zo goed kunnen heten ‘Wij zijn de kerk van Amsterdam’ of ‘wij zijn de kerk van Roden’.
Hartverwarmend was het.
Ook benieuwd naar de video?
Hierbij een link >>>
Ook een goed verhaal.
Arjan Schippers was zondag onze organist. Hij verwende ons met prachtige muziekstukken waarvan ik de titel en de componist niet ken, maar ik heb weer met plezier naar hem geluisterd.
Toen we de kerk uit liepen speelde hij een stuk dat ik wel kende: de bruiloftsmars van Mendelssohn. Wat weer toepasselijk!
Zoals beloofd hieronder nog de links naar blogs over voorgaande Kana-zondagen.
Daar vind je inmiddels ook al het blog uit 2021, toen we midden in de corona-pandemie zaten.
Leuk om te lezen wat er toen werd verteld en wat het toen met me deed.
Geef een reactie