Vorige week, 26 februari, was het aswoensdag. Na het carnaval de eerste dag van de veertig-dagen-tijd, van oudsher een tijd van inkeer en bezinning in de periode voor Pasen.
Dit jaar doen Gerard en ik mee met een project dat in ‘Kerknieuws’ staat: Heel Holland vast, ja ik vast mee.
We hebben een vastenkaart gekregen, waarbij we iedere week een ander aspect van het vasten belichten.
Vorige week was dat ‘niet snoepen’.
Voor iedere dag dat we niet snoepten gaven we een euro.
Deze week is het een stuk moeilijker: minder tv/sociale media.
Confronterend.
Ik ben erg gehecht aan het Journaal om 8 uur en ‘Met het mes op tafel’.
Een blog is ook een sociaal medium, dus ik bemoei me deze week niet met mijn website. 
Daar hebben de lezers weinig last van, want ik heb deze week gevuld met blogs die ik al eerder heb geschreven.
Maar hoe moet dat dan op mijn werk? En met mijn telefoon? Tablet?
Er staat gelukkig niet ‘géén’, maar minder; we gaan het avontuur gewoon aan.
Eind vorige week heb ik de app-contacten waarmee ik regelmatig communiceer een berichtje gestuurd:
In de week van 2 tm 7 maart zet ik in verband met het vasten in de 40-dagen-tijd mijn telefoon uit.
Eén keer per dag check ik mijn email. Mijn emailadres is….. ons vaste telefoonnummer is…..
Eén week zonder telefoon. Wat zal dat met me doen?
Zal het wat opleveren?
In de week van 9 maart geven we € 1, = voor iedere dag dat we geen vlees eten.
Ook niet gemakkelijk.
De komende weken zal ik af en toe een up-date geven over hoe het vasten ons afsteekt.
Het spaarpotje staat op tafel en de vastenkaart ligt er naast.
Het is de bedoeling dat we tot Pasen geld gaan sparen en het gespaarde bedrag overmaken naar de ZWO voor het project : Straatkinderen in Oeganda’.
Dea smith
Dag Ada
Ik vind dat vasten ontzettend moeilijk, dus ik geef mijzelf een boete als het mij niet lukt ( dan moet het natuurlijk wel meer zijn) . Levert het toch nog wat op