Bijna wekelijks kom ik in de kerk.
Onze kerk.
Maar ben ik een weekendje weg of op vakantie, dan kijk ook graag even naar de kerken daar.
Een kerk vertelt je veel over de geschiedenis van een stad of dorp en heeft alleen al door zijn functie een andere sfeer dan ‘gewone’ gebouwen.
Toen wij de in de Mariënkirche in Lübeck waren, kreeg ik een foldertje mee met een plattegrondje, een klein overzicht van de bezienswaardigeheden en een prachtig gedicht met de titel  ‘Licht des Lebens’.
Een gedicht over wat het met je doet als je een kerk binnenloopt.
De vertaling vind je onder de Duitse versie.

Einen Augenblick der Ruhe,
trotz des Trubels ringsum.
Ein Innehalten, einen Moment
der Besinnung.
Uber dir, himmelhoch,
wölbt sich ein Raum,
zieht dich empor.
Dein Blick wandert, trifft
auf ein Kreuz, das nicht nur
von dem Leiden des Einen,
sondern auch von den Grenzen
deines Lebens erzählt.
Sei nicht mutlos,
Licht bricht herein
erleuchnet auch die Bilder
der Zweifel, der Not,
strahlt hindurch in die Tiefe
deines Herzens.
Eine Hoffnung, die den Tod 
überwindet. 

Vertaling:
Een moment van rust
ondanks de drukte rondom.
Een pauze, een moment
van bezinning.
Boven je, hemelhoog,
strekt een gewelf zich uit
trekt je omhoog.
Je blik dwaalt, valt
op een kruis dat niet alleen
van het lijden van de Ene,
maar ook van de grenzen
van jouw leven vertelt.
Wees niet moedeloos,
licht breekt naar binnen,
verlicht ook de beelden
van de twijfel, de nood,
straalt er doorheen in de diepte
van je hart.
Een hoop,  die de dood
overwint.