9 maart: Staat dát in de bijbel?

Gistermorgen hoorden we vanaf de kansel een verhaal uit de bijbel waarvan ik niet wist dat het er in stond.
We hebben het over Exodus, met name het moment waarop Mozes (na zijn roeping bij de brandende braambos)  met zijn vrouw Sippora en de kinderen op weg is naar Egypte om Farao te vragen het volk Israël te laten gaan.

We lazen Exodus 4 vers 24-26, ik citeer:
Onderweg, toen Mozes en de zijnen ergens overnachtten, kwam de Heer op hem af en probeerde hem te doden. Sippora pakte een scherpe steen, sneed de voorhuid van haar zoon weg en raakte daarmee Mozes’ voeten aan, terwijl ze zei: “Een bloedbruidegom ben jij voor mij.’ (Ze noemde hem bloedbruidegom vanwege die besnijdenis.) Toen liet de Heer hem met rust.

O? Staat dat in de bijbel?
Waarom?
Probeerde de Heer Mozes te doden? Of zijn oudste zoon?
We kregen gistermorgen een uitleg over dit gedeelte van dominee Walter Meijles, maar zelfs daarna was het nog een onbegrijpelijk verhaal. Het blijft gissen naar wat de precieze bedoeling is geweest van God en wat wij met deze paar zinnen moeten.
Wat wel duidelijk werd is, dat Mozes door zijn zoon niet te besnijden, nog niet definitief had gekozen om bij het volk Israël te horen. Hij liet de deur naar het land Midjan,  waar het ook goed toeven was, als het ware nog open.
Door de plotselinge besnijdenis werd die onduidelijkheid weggenomen; daarbij werd nog opgemerkt dat ook nu niet Mozes zelf die beslissing nam, maar zijn vrouw.
De vroedvrouwen van Israël, Mirjam en de dochter waren haar al voorgegaan op cruciale momenten in Mozes’ leven.
(Wil je de hele uitleg horen? Kerkomroep, 8 maart, Op de Helte 10.00 uur.)

Naderhand aan de koffie was het bijzondere verhaal nog wel even onderwerp van gesprek.
“Nou hebben we toch de bijbel van kaft tot kaft gelezen en dit is ons nooit opgevallen” hoorden we een echtpaar opmerken. Een oudere heer sprak mij (op weg naar de koffiemelk) aan: “Nou ga ik mijn leven lang al naar de kerk en nog nooit heb ik dit verhaal gehoord!”
Maar tijdens de koffie gaat het natuurlijk ook weer over de alledaagse dingen.
“Hoe is het met je? Lang niet gezien!”
“Dinsdagavond kom ik niet op de cantorij, ben een weekje weg!”
“Wanneer is die gespreksgroepavond?””
“Lukt het nog met het ‘Af&Toe-koor?”
En heel soms komt het dan toch nog weer uit op een bijbelverhaal.
“Ik hoefde die crème alleen maar op mijn benen te smeren en dan zou ik minder pijn hebben. Eigenlijk geloofde ik het niet, maar ik deed het toch. En het helpt!”
“Net als bij Naäman dus; die wilde eigenlijk  ook niet in de Jordaan onderdompelen…..”
De bijbel staat (met soms heel verrassende passages) vaak ook verrassend dicht bij ons alledaagse leven.