De Nederlandse radio is onderverdeeld in zenders, die een bepaalde doelgroep bedienen.
In mijn jeugd luisterde ik naar Hilversum 3, later werd dat Radio 2 en tegenwoordig staat mijn radio afgestemd op Radio 5.
In de Radio 2 periode had ik één favoriet programma dat ik bijna nooit miste: KRO’s Goudmijn met Stefan Stasse. Het was te beluisteren op zaterdagmiddag van 14.00 – 16.00 u en op dat tijdstip maakte ik mijn keuken schoon: aanrecht, gasstel, afzuigkap, koelkast.
Radio aan, lekker aan het werk en genieten.

Goudmijn (afbeelding: Radio 5) is het programma van de mooie verhalen, de maffe tekstjes tussendoor, bijna vergeten muziek, oude reclameboodschappen en fragmenten van televisie- en radioprogramma’s. Stefan Stasse presenteert het programma met meneer van Aalst, die als een soort side-kick aanvullende informatie geeft en inmiddels zelf een eigen rubriekje heeft; Meneer van Aalst graaft dieper.
Tot mijn grote teleurstelling werd het programma op een gegeven moment verschoven naar een andere zender en een ander tijdstip en dat kwam mij gewoon niet uit: zondagmiddag van 2 tot 4.
Zondagmiddag. Dan doe ik andere dingen, meestal samen met Gerard, gezin, familie of vrienden. Heel af en toe hoorde ik Goudmijn nog wel eens; toevallig in de auto of als de radio per ongeluk op zondagmiddag ergens aan stond.

En toen kwam het tijdperk van de podcast.
Het duurde even voor ik het ontdekte, maar die achterstand heb ik inmiddels ruimschoots ingehaald. Eerst luisterde ik de hele serie ‘Radio-reuzen‘ van Bert Kranenbarg en nu luister ik programma’s terug, o.a. Goudmijn.
Bij vervelende houdhoudelijke klussen (alle huishoudelijke klussen dus) luister ik altijd met oortjes in naar Radio 5 en als daar niks leuks op is luister ik naar Stefan en meneer van Aalst.

Afgelopen zaterdag luisterde ik naar de aflevering van 29 maart.
Genieten, ondanks het stomme soppen van de vloeren beneden.
Zaterdag draaiden ze o.a. Liesbeth List met ‘de vluchteling’ en een ontroerende uitvoering van Johnny Cash van ‘You’ll never walk alone’.
Stefan belde met ene Elmira, die naar de studio een foto van zichzelf met een gebakje had geappt; ze was jarig maar ze was helemaal alleen. Blij verrast was ze met het telefoontje!
Ze draaiden voor haar “Happy Birthday’ uit de tv-serie Bonanza en Stefan en meneer van Aalst zongen  mee.
Daarna hoorden we nog even een stukje uit die onvergetelijke serie en de titelsong.
Dan heb ik de mannen met hun paarden en hoeden alweer op mijn netvlies.
En daarom is het zo’n geweldig programma.