De afgelopen weken volgde ik de serie ‘De zware jas van Beatrix’.
Een portret van de vorstin die van 1980 tot 2013 Nederland regeerde.
In deze serie vertellen direct betrokkenen, vaak voor het eerst en tot in persoonlijke details, hoe Beatrix van het koningschap een baan maakte.
Wat me weer opviel: het verschil tussen de festiviteiten van haar troonsbestijging en haar troonsafstand.
Toen ze aantrad in 1980 was het draagvlak voor het koningshuis behoorlijk geslonken door de strapatzen van Juliana en met name Bernhard.
Beatrix stond met Claus en haar vader en moeder op het balkon zorgelijk naar de horizon te kijken waar het compleet oorlog was.
Willem Alexander stond 33 jaar later met Maxima en zijn moeder stralend te kijken naar een fantastisch volksfeest.

De documentaire was met zorg gemaakt en deed beslist recht aan prinses Beatrix.
Het gaf een goed beeld van haar leven; vooral de laatste aflevering, gisteravond,  maakte indruk op me.
Als je zo in vogelvlucht de laatste 15 jaren van haar koningschap beziet, dan kun je niet anders dan constateren dat ze hele sterke vrouw is die haar ‘baan’ altijd voorop stelde.
De fotograaf die haar laatste statieportret maakte zat ook in de uitzending.
Hij had haar gevraagd of hij nog iets moest doen aan haar rimpels, of die nog wat geretoucheerd moesten worden. “Nee hoor. Die heb ik allemaal eerlijk verdiend.”

Respect.
Dat verdient ze.

Heb je de afleveringen gemist?
Klik dan hier   je kunt ze nog terugzien.