Van Nettie Kramer kreeg ik al maanden geleden een boek waarvan ze zei: “Als je van Downton Abby houdt,  dan is dit echt wat voor jou!”

Het boek is geschreven door Josephine Rombouts,  een Nederlandse vrouw die met  haar gezin naar Schotland verhuisde en die om de kost te verdienen aan het werk ging op een oud kasteel voor een adelijke familie.  Zij schrijft op een vermakelijke manier over haar belevenissen op het kasteel en in het gehucht waar ze zijn gaan wonen.

Het is wennen, voor beide kanten.
Van dochter Frea (die 7 jaar in Engeland woonde) weten we al hoe moeilijk het is om je als Nederlander aan te passen aan Engeland en haar inwoners, voor Josephine zijn het ook nog eens adellijke Engelsen op een Schots kasteel en ze wonen zelf tussen de Schotten in.  Allemaal met hun eigen gebruiksaanwijzing.

Het boek las ik met veel plezier.  Het verschil met Downton Abby is dat dit verhaal zich in de 21e eeuw afspeelt en niet 100 jaar geleden. Daarom veroorzaakte het bij mij soms opgetrokken wenkbrauwen; hoe is het mogelijk dat zo’n adellijke familie in deze tijd nog zo kan leven. Dat er nog zulke grote verschillen  zijn tussen de upperclass  en andere bevolkingsgroepen.

Erg grappig zijn de verhalen over het poetsen van het oude familiezilver, over de bijtgrage teckel die in het huis kwam wonen, over  de nieuwe kok Earnest en natuurlijk over de Engelse kerstrituelen in Schotland. En niet te vergeten: het ondoordacht met de auto rijden over het gazon. RIJDEN! OVER HET GAZON!

Tijdens het lezen dacht ik: “Waar staat dat kasteel dan?  Wie zijn die bewoners? Hoe heet dat dorpje?”
Zoekend op internet naar deze gegevens kwam ik er achter dat Cliffrock Castle een verzonnen naam is. Het gaat om het verhaal en niet waar het zich afspeelt.
Het kasteel en zijn familie bestaan wel,  maar worden op deze manier behoed voor nieuwsgierige (Nederlandse) toeristen.
Josephine Rombouts is overigens ook niet haar echte naam.

Al lezend bekroop mij het gevoel: de mensen die een rol spelen in dit boek voeren op en rondom dat kasteel de hele dag een toneelstukje op. Ze zeggen dingen die ze niet bedoelen en ze doen dingen omdat het zo is afgesproken. Of omdat dat nu eenmaal de regels zijn.
Of de gewoonte is.
Het duurt echt wel even voordat de schrijfster met haar Nederlandse achtergrond (lees botheid) zich heeft aangepast aan de omstandigheden.

Tussen de regels door lees je over het klimaat aan de Schotse westkust.
Veel regen en altijd koud.
En áls het eens mooi weer is heb je gelijk last van kleine steekmugjes.
Overstromingen bij overvloedige regenval.
Het is een mooi avontuur en het zal een verbijsterend mooie omgeving zijn.
Ergens las ik dat er inmiddels een tweede boek is van Josephine’s hand: ‘Terug naar Cliffrock Castle”.
Ze is dus teruggegaan.
Had ik niet gedaan.
Maar ik was er ook niet heengegaan……..