20 april: Lezer van de maand – Henk van Donk

Hoe kennen wij elkaar?
Ik ben de partner van dominee Sybrand van Dijk en als zodanig dus meeverhuisd naar Roden/Roderwolde. Tijdens de kennismaking heb ik Ada en Gerard leren kennen en verder ken ik Ada van de cantorij.

Waar en wanneer ben je geboren?
Op 30 november 1956 ben ik geboren in Leiden.

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
In 1999 heb ik Sybrand leren kennen; we zijn sinds 2002 getrouwd.
Ik heb drie kinderen en zes kleinkinderen en een kleinkind op komst.

In welke levensfase zit je nu? Hoe vul je je dagen?
Ik mis mijn beide benen en zit daarom vaak in de rolstoel.
Deze rolstoel bepaalt mijn mogelijkheden en dat zijn er vele.

Wat wil je graag met de lezers delen?
Wat ik graag met jullie wil delen zijn de mogelijkheden die het leven een mens biedt  als je ze maar pakt.

Ik heb als kind de MAVO doorlopen en kreeg als advies om naar de HAVO te gaan. Bij het afscheid van de MAVO vertelden de leraren dat het niet uitmaakt wat ik ging doen want ik kon eigenlijk alles en was breed geïnteresseerd.
Dat hadden zij goed gezien.
Mijn inschrijving bij de HAVO  werd om een of andere reden afgewezen en vond mijn moeder het een goed idee als ik ging werken.

Mijn eerste baan was op de administratie van een keukenbedrijf. Vervolgens kwam ik op eigen verzoek in het leger terecht waar ik sportleraar wilde worden maar ik bleek totaal ongeschikt voor het leger. Na deze mislukking ging ik op de bank werken. Daar verdiende ik het zout in de pap niet en heb toen gesolliciteerd als laborant bij Nutricia. Daar volgde ik ook de  opleiding voor laborant. Wij woonden in Alphen aan den Rijn en wilden graag een eigen woning. Dat was daar niet mogelijk dus verhuisden wij naar Oudheusden waar ik als computer operator bij Dupont kon gaan werken.

Wandelen in de herfst

In de avonduren ben ik computercursussen gaan volgen. Ik kon een baan krijgen als programmeur bij de Agfa in Rijswijk en verhuisden wij terug naar Alphen aan den Rijn. Uiteindelijk werkte ik mij op tot programmeur-analist.
Toen kwam de PC in beeld en daar was ik totaal niet in geïnteresseerd. Ook de computer business was ik zat. De laatste jaren als programmeur volgde ik in de avonduren de opleiding tot kunstenaar bij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.

Na mijn afstuderen wilde ik niet de eenzaamheid van een kunstenaar in zijn atelier en ben ik minder gaan werken en werd vrijwilliger bij een instelling voor gehandicaptenzorg. Daar ging mijn interesse naar toe en ben ik in een sneltreinvaart van hulp op de woning na diverse tussenstapjes vwb opleidingen uiteindelijk gaan studeren voor Orthopedagoog op de Universiteit in Leiden.  In 2010 studeerde ik daar af.
Als orthopedagoog ben ik bij de MEE gaan werken totdat mijn lichaam het liet afweten.

Mijn nieren werkten niet meer en moest ik drie dagen in de week gaan dialyseren.
Tot 2016 want toen kreeg ik een nier van Sybrand getransplanteerd. Inmiddels ben ik ook  geopereerd aan mijn schildklier, is mijn aorta vervangen, kreeg ik diverse bypasses en zijn mijn benen geamputeerd. In 2014 mijn eerste been en in 2016 mijn tweede been.
Werken als Orthopedagoog ging niet meer en omdat mijn energie weer terug kwam ben ik in 2016 weer gaan schilderen; ik was tenslotte kunstenaar. Met veel plezier werk ik nu aan mijn schilderijen en niet onverdienstelijk.
Toevoeging Ada: de twee afbeeldingen op dit blog zijn werken van Henks hand. Klik op een schilderij voor een vergroting).

Zomer

Wij wonen  in de pastorie in Roderwolde waar een gigantische tuin bij is: dat is van mij ook een grote passie. Samen met Sybrand kunnen wij daar onze energie en liefde voor de natuur in kwijt. Al het werk doet Sybrand en ik kan ervan genieten. Intussen heb ik mijn draai wel gevonden in Roden en Roderwode. Ik ben lid geworden van de kunstenaarsvereniging Verkuno  en de schilderclub TSR. Ook het zingen heb ik weer opgepakt en nu zing ik  samen met o.a. Ada in de cantorij van onze kerk.

Al met al heb ik in mijn leven veel hobbels moeten nemen maar vond het altijd weer een uitdaging om er positief uit te komen.
Als ik terugkijk heb ik veel ambachten gehad; eigenlijk zou ik nog tuinarchitect willen worden maar dat doe ik maar niet meer.
Ik ben een tevreden mens.