23 mei: Ali Brals-Luinge

Woensdagmiddag leup in ik Zuidlaoren eem naor de collega’s in een aander gebouw um te zeggen dat ik gung verhuuzen naor Grunn’n.
De psychiater van de kliniek reup: “Ik heb nog wat voor jou!”
Hij haar mij ooit op een karstbijienkomst van oonze afdieling het kerstverhaal van Pieter  veur heuren lezen en wus dat ik ‘van de streektaol’ bin.
De man prat altied keurig Haarlemmerdieks, maor komp oorspronkelijk uut Grunn’n, dus as wij wilt kunt wij plat met mekaar praoten. Moar dat doe j’ ja niet op ’t wark.

Hij was wat an ’t opruumen west (wie niet…) en haar een boekie vunnen waorbij hij an mij haar moeten denken.
Hij overhandigde mij (met anderhalve meter d’r tussen) een klein boekie van Ali Brals-Luinge ‘en toen…..zag ik….’
Maor daor bin ik wies met!
Het is een boekie uut 1977.
Toen was ik 16.
Ik preut alle dagen Drents met iederiene um mij toe, behalve met de leraren op schoele en met de dominee.
Maor ik was totaal niet geïntereseerd in Drentse schrievers zoas Ali Brals-Luinge.
Mien olders luusterden altied naor de RONO, dat in 1977 overgung naor Radio Noord.
Op zaoterdagmörgen was d’r dan een programma dat hiette ‘de Stamtaofel’ met Wienus van der Laon. “En veur de winnaar een maauwhemd van Radio Noord en een dikke taorte!” As puber vun ik daor wel wat van. (….)
Ik haar mien eigen zender (Hilversum 3) en mien eigen muziek, verzameld op cassettebandjes.

Pas toen ik halverwege de dartig was, ontmoette ik Ali Brals-Luinge op een aomnd van een vrouwenvereniging, waor wij as duo zungen.
Wat een grappig meinse.
Wij lachten oons de buze uut; veurig jaor schreef ik daor al ies over. Ik citeer uut dat Nederlandstalige blog:
Ooit woonde ik een lezing bij van een mevrouw die een grappig boekje had geschreven in het Drents, ze had een heel komisch verhaal. Ze voerde een klein toneelstukje op als een drentse vrouw die belde met de moeder van een vriendinnetje. Die moeder kwam uit het westen van het land.
“Nou bink wal wat zenuwachtig, heur” vertelde ze aan de zaal “want nou moe’k ‘in’t hoge” (hooghollands bedoelt ze)
Ze voerde een hilarisch gesprek, waarin ze allerlei dingen verkeerd zei, maar één zin is me bijgebleven. “Dat maak ik klaar met sijpels. SIJPELS! U weet wel, daar as je altijd zo van moet reren!”

Wij kochten destieds het boekie ‘En toen … en toen…”, een boekie met  guutige gezegden uut mondties van smorkies, prugelies en porkies’ en daor heb ik later bij zangaomnds enzo nog dankbaar gebruuk van maakt.
En nou kreeg ik zomaor een aander boekie dat Ali uutgeven hef.
Kedoogie!
Ali is overleden in 2009; ze is 89 jaor worden.
Ze hef veul betiekent veur oonze streektaol.
Wo’j wat meer over heur weten?
Hierbij een link naor een artikel over heur op de website ‘het Geheugen van Drenthe’.