Gistermiddag zagen we na maanden onze vrienden weer.
We hadden elkaar voor het laatst gezien toen we afscheid namen op vliegveld Eindhoven na onze reis naar Marrakech.
De verjaardagen die we zouden vieren in maart en april gingen niet door en hemelvaartsdag mochten we elkaar ook nog niet zien.
Zondagmiddag 14 juni hadden we gepland staan in Beilen en gelukkig: deze keer kon het doorgaan.
We konden niet buiten zitten, maar we hadden de beschikking over een hele grote schuur waar we in een grote kring anderhalve meter uit elkaar konden zitten.
Natuurlijk hebben we het eerst uitgebreid gehad over het ongeluk dat de moeder van Nelly is overkomen, over de begrafenis daarna, de nasleep van alles en over de impact die dit op de nabestaanden had gehad.
Maar daarnaast was er ook genoeg om te delen met elkaar: twee van ons hadden een nieuwe baan, één van ons wacht op een operatie, één van de kinderen had verkering gekregen, één van de kinderen ging samenwonen en het enige kleinkind van onze groep groeit als kool en is het liefste en mooiste kind van de hele wereld (zoals alle kleinkinderen).
Halverwege werd de barbecue voorbereid en stonden we al weer genoeglijk met elkaar in de keuken stokbrood en meloen te snijden, waarbij de anderhalve meter geleidelijk aan uit het oog werd verloren.
Het valt niet mee, mensen. Gezelligheid kent geen tijd en kent ook geen anderhalve meter.
We bespraken onze vakantieplannen die dit jaar allemaal niet door gaan.
“Wij gaan niet naar…..”
Eén stel ging misschien nog wel naar Spanje. Hun dochter ging daar heen en had haar ouders uitgenodigd om ook langs te komen. De plaats waar ze heen gingen kreeg ik niet helemaal mee, maar de consternatie daarna wel.
“Waar ligt dat dan?”
“Costa del sol”.
Dan is er altijd wel iemand die een toepasselijk lied kent en welgemoed inzet:
’t Was aan de Costa del sol (tingelingeling) daar sloeg mijn hartje op hol (tingelingeling)! en ja hoor: het vreselijke lied van de zangeres zonder naam wordt vrolijk meegezongen.
Tussen de worstjes en de zalm door zong af en toe nog iemand ’tingelingeling’ want zo’n lied blijft in je hoofd zitten, hoe afschuwelijk het ook mag zijn.
Het mag duidelijk zijn: het was weer zeer aangenaam.
4 juli komen ze aan de Boskamp.
Naschrift: vanmiddag kreeg ik het recept voor de lekkere salade met koolrabi en appel die gistermiddag bij de barbecue op tafel stond.
Hierbij de ingrediënten:
– een halve koolrabi (bij hen vers uit de tuin, zie afbeelding rechts) 
– 1 groene appel
– 3 eetlepels rozijnen
– 2 eetlepels pijnboompitten
Voor de dressing: 3 eetlepels olijfolie en 2 eetlepels citroensap.
Dit moet je doen:
– Bak de pijnboompitten goudbruin en laat ze afkoelen op een bord.
– Schil de koolrabi en snijd hem in kleine blokjes.
– Was de appel goed, schil hem niet, snijd het klokhuis er uit en snij ook deze in kleine blokjes.
– Meng in een kom de olijfolie en citroensap goed door elkaar en voeg dan alle andere ingrediënten toe. Goed door elkaar husselen: klaar.
Volgens mij hadden onze vrienden er ook nog verse munt doorheen gedaan; het was in ieder geval lekker!
Nelly
?