26 juli: De parel en de schat

Als je een christelijke opvoeding  hebt gehad associeer je de woorden uit de titel van dit blog met de gelijkenissen die Jezus daarover vertelt. (Ook lezen? Hierbij een link naar Mattheus 13 in de Basisbijbel on line. Het gedeelte begint bij vers 44)
Voorganger Eelkje de Vries vertelde dat ze het wat lastige parabels vond.
“Dan heb je alles wat je had verkocht om die parel of de schat te bemachtigen; en dan?  Hoe voorzie je dan in je levensonderhoud?”
Ik hou wel van zulke praktische bezwaren bij zo’n verhaal, zo denk ik namelijk ook.

Maar zoals zo vaak zijn de verhalen op veel meer manieren uit te leggen. Vanmorgen wees de predikant ons op de houding van de ontdekkers van de schat en de parel. Ze zijn laaiend
enthousiast en zetten alles op alles om het te bemachtigen.  Kunnen wij daar iets mee?  ‘Laaiend enthousiast ‘ staat haaks op hoe ik het leven in coronatijd beleef.  ‘Bang, achterdochtig en gelaten’ zijn woorden die de lading beter dekken. Enthousiasme beleef ik bij gezamenlijke activiteiten die we als kerkgemeenschap organiseren op het gebied van zingen en themabijeenkomsten, maar alles waar ik normaal gesproken warm voor loop gaat niet door of vindt plaats met de afstandelijke en verlammende anderhalve meter.  We zijn al wel weer bezig om activiteiten te organiseren voor het volgende seizoen,  maar hoe ziet de wereld en dan uit?

Vanmorgen hoorden we dat we de coronacrisis kunnen gebruiken om ruimte te geven aan verandering.  Als dingen niet meer kunnen zoals we gewend zijn,  kunnen we dan andere vormen vinden?  Moeten we gewoontes waarin we zitten vastgeroest loslaten?  Zijn we als kerk niet veel te veel bezig met ons eigen voortbestaan?

Verder stond de pastor stil bij de vraag: “Wat hebben we geleerd van de crisis?” Gaan we de dingen anders doen,  ook als dat gevolgen heeft voor de inhoud van onze portemonnee.? Of voor ons gezapige leven? In het laatste stukje van haar overdenking wees ze ons nog even fijntjes op onze verantwoordelijkheden met betrekking tot de ‘Black lives matter’-discussie, de vluchtelingenproblematiek en ons omgaan met de schepping.

Als slotlied zongen we lied 841  ‘Wat zijn de goede vruchten’.
We zongen over liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.

Niet zeuren dus.
Aan het werk.