30 juli: “Het komt allemaal omhoog!”

Gisteren gingen Gerard en ik op pad met onze vrienden Hans en Bea.
Vorig jaar besloten we om elkaar niets meer te geven op verjaardagen en in plaats daarvan één keer per jaar samen een dag uit te gaan.
Deze eerste ‘geen-kado-maar-op-pad-dag’ werd georganiseerd door hen; wij werden gistermorgen rond 09.30 u meegenomen naar Frederiksoord.
Bea was ooit al eens gastschrijver op deze website, toen schreef ze over haar jeugd in Frederiksoord.

De objecten op de foto’s van dat blog hebben we gisteren met eigen ogen aanschouwd; het huis waar ze is geboren en opgegroeid, het chique huize Westerbeek en de koloniehuisjes.
“Daar ging ik altijd spelen. Achter die bomen deden we verstoppertje. Hier stond de school; hier fietsten we langs…”.

Toen….

….en nu.

Bea woonde als kind achter de  tuinbouwschool, waar Hans in de jaren ’60 op zat, hij was een zogenaamde ’tuunhaeze’.
Ze haalden samen herinneringen op aan hun verkeringstijd en vertelden ons allerlei wetenswaardigheden over hun jeugd.

Eigenlijk wist ik niet zoveel van Frederiksoord. “Net zoiets als Veenhuizen” werd gezegd.
Maar na gisteren weet ik dat dat veel te kort door de bocht is.
In Frederiksoord werd de eerste Kolonie van weldadigheid gesticht als een soort proefproject, daarom heet het museum ook ‘de Proefkolonie’.
Wij bezochten gisteren dat museum, daarover morgen meer.

Hans en Bea hadden een heel programma om het museumbezoek heen gebreid.
Eerst gingen we koffiedrinken bij Logement Frederiksoord.
De mannen gingen gelijk aan het gebak, Bea en ik hielden het eerst bij een plakje koloniecake.
Maar het was geen plakje. Het was een mini-koloniehuisje van cake, inclusief ramen en een schoorsteentje! (zie afbeelding rechts).
We kwamen even aan de praat met eigenaar.
Die vertelde dat het nog nooit zo druk was geweest in Frederiksoord.
Hij zei dat zijn hotel helemaal vol zat,  het restaurant zat steeds helemaal vol en van het terras had hij dinsdag een aantal tafels weggehaald, want het was veel te gek, de bediening kon het niet aan.
Hij zei: “Het komt allemaal omhoog. Heel Nederland komt naar het Noorden, ineens heeft men ontdekt hoe mooi het hier is!”

Wisten wij al lang.
Maar deze Drenten zagen gisteren een stukje van hun provincie waar ze nog nooit geweest waren.
Na de koffie wandelden we 5 kilometer in en rondom Frederiksoord; overal stonden foto-panelen met informatie over de gebouwen. Ik kom geen bordje voorbij zonder het te lezen, dus we waren minstens een uur onderweg. Na het museumbezoek maakten we een fietstocht van 35 kilometer door de omgeving; we kwamen door plaatsjes als Doldersum, Wateren, Boschoord, Wilheminaoord en we fietsen over en langs de Heerlijkheid Eese, waar we de oude havezate bewonderden.

Verder brachten we nog even een bezoek aan het koloniekerkje in Wilhelminaoord; niet meer in gebruik bij een kerkelijke gemeente, maar je kunt er nog wel rouwen, trouwen of een feestje bouwen.

We sloten de dag af met een warme maaltijd in Vledder in herberg ‘Wilde Hof’.
Bea: “Hier hielden we onze receptie toen we trouwden.”
Zaten we op een doordeweekse woensdag aan de zalm.
Wat een leuke dag!
Op terugweg zaten we met z’n tweeën al te bedenken: “Wat zullen wij volgend jaar gaan doen?”