Ieder jaar schrijf ik een verhaal over de Waninge Familiedag.
Herkenbare verhalen over goed gevulde koelboxen,  HET volleybalnet,  steeds weer nieuwe loten aan onze familiestamboom,  hilarische situaties en ieder jaar afgesloten met een gezamenlijke maaltijd, hetzij een barbecue,  hetzij een buffet,  maar altijd overvloedig, ongezond en heel genoeglijk.

Dit jaar zouden we elkaar ontmoeten aan het Oranjekanaal in Hijken op zaterdag 29 augustus, gisteren dus.
Zouden, want we zagen ons genoodzaakt om het af te blazen. Het kon echt niet. Met meer dan 80 man kun je onmogelijk  voldoende afstand  houden, dat hebben we allemaal kunnen zien op het huwelijk  van Grapperhaus.

Gisteren was de niet-familiedag aanwezig in mijn hoofd met irritante gedachten.
Anders waren we nu heel druk geweest met inpakken en koffiezetten.
Anders hadden we nu met elkaar aan de koffie gezeten en kennis gemaakt met nieuwe verkeringen en hadden we over de kleinste familieleden gezegd: “Wat bint ze gruid; wat giet het ja hard!”
Anders hadden we nu terwijl we een glaasje volschonken de kaarten al weer rondgegooid: “Wie zit d’r veur?”

Maar de organisatoren hadden wel een ’troostbijeenkomst’ georganiseerd. Bij hen in de kantine kun je met 12 mensen genoeg afstand houden,  dus broers en zussen werden uitgenodigd voor een barbecue om 18.00u. We namen allemaal ons eigen drinken en vlees mee en iedereen maakte een salade.
Gezellig, lekker en vertrouwd,  dat was het. We zagen de kinderen dan wel niet in levende lijve,  maar er zijn natuurlijk altijd foto’s en filmpjes om te laten zien en nieuwtjes om te delen.  Het voldeed volledig aan de familiedag criteria: overvloedig,  ongezond en heel genoeglijk.
Maar we misten natuurlijk de twee generaties onder ons.
Het leek altijd zo vanzelfsprekend: we organiseren een familiedag.
Vanaf 1988, onze kinderen weten niet anders.
Sinds moeder Waninge er niet meer is,  is het zelfs de enige keer in het jaar dat de neven en nichten elkaar zien.

We hopen van harte dat we in 2021 elkaar weer in groter verband mogen ontmoeten. Want opdelen in aparte groepen is geen optie: op zo’n dag wil je iedereen zien en niet een groepje.  Een grote famile: bijna altijd een voordeel,  want hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
In corona tijd een nadeel constateerden we gisterdagavond.
Dan is er voor de vele zielen even geen ruimte en zitten we op een familieloze zaterdag een beetje zielig met onze ziel onder de arm.
Totdat corona haar greep op onze maatschappij verliest bezitten wij onze ziel in lijdzaamheid en kijken reikhalzend uit naar het moment dat wij weer met hart en (alle) ziel(en) onze Waninge Familiedag mogen vieren!

Benieuwd naar onze vorige familiedagen?
Hierbij een link naar ‘Familiedag in Luttelgeest’ uit 2019. Van daar uit kun je steeds doorklikken naar voorgaande jaren.