“Goed verhaal, daar had ik wat aan!”
Gerard en ik herkenden allebei veel in wat dominee Walter Meijles gistermorgen zei in zijn overdenking.
Over bezeten zijn en over niet los kunnen laten.
Over ‘moeten’ en ‘van wie moet dat dan’ en ‘waarom wil je dat’: wat is de achterliggende reden?
En over tijd maken voor reflectie, jezelf leeg maken voor stilte en gebed.
Had ik het vorige week over heimwee naar het zingen met de cantorij: vanmorgen overviel me het gemis van het historische Hinszorgel in de Catharinakerk. Dat kwam door organist Erwin Wiersinga die twee mooie stukken speelde na de preek en tijdens de collecte. Er zullen vast mensen zijn die vinden dat het niks uitmaakt: een orgel is een orgel. Maar de klank (en de entourage) van het oude orgel in de kerk op de Brink in Roden vind ik vele malen mooier dan het orgel in Op de Helte: die kerkzaal is groter en klinkt hol door het gebrek aan veel mensen en de muziek klinkt scherper en minder intiem. Dit is natuurlijk gemiep over details in een tijd dat we al blij mogen zijn dat we vieringen kunnen organiseren, maar het moest me toch even van het hart.
De zegen aan het eind van de viering werd over ons uitgezongen door een opname van het Theologisch Vocaal Ensemble.
Een canon, lied 814: ‘Wees gezegend, waar je ook heen gaat’.
De voorganger vroeg ons om de ogen te sluiten en het over ons heen te laten komen; ik was burgerlijk ongehoorzaam en deed m’n ogen niet dicht, maar las de tekst en de noten mee in het liedboek. Wat een prachtig lied!
Een lied om te onthouden en een keer uit te voeren met het Af&Toe-koor.
Want als je het over heimwee hebt…..
louisa
Ik was ook ongehoorzaam en hield de ogen open. Met de cantorij zou ik het ook wel een keer willen zingen maar zo mooi als deze mensen het zongen lukt ons nooit.