Na het avondeten lezen Gerard en ik altijd uit een soort dagboekje: de bijbelse dagkalender. Je leest een klein stukje uit de bijbel en een dominee schrijft daar dan een kleine uitleg of beschouwing bij.
Het komt mij nogal krek: wij zijn hier in Roden nu en in het verleden beslist verwend met voorgangers die voor hun overdenkingen ook echt aan het denken zijn geweest, zodat je er (bijna) altijd iets van opsteekt. Het maakt dus voor mij veel uit welke dominee een stukje schrijft in het dagboekje.
Een paar weken geleden hadden we iemand die het stukje schriftlezing dat we net hadden gelezen in zijn eigen woorden nog eens beschreef en er één zinnetje ‘algemeenheid’ aan toevoegde. Mooi proza, maar daarvoor heb ik niet zo’n dagboekje.
Deze weken hebben we als schrijver iemand (Ds. C.S van Andel, protestants predikant uit Houten) die me een beetje doet denken aan onze huidige predikanten.
Ze vergeleek de toewijding die Aäron en zijn zonen voor de voorbereiding van de ontmoeting met God in de tabernakel moeten treffen met het in verwachting zijn van een kindje: de toewijding waarmee je dan tot in detail de komst van de baby voorbereid.
Die toewijding doet er er toe: degene die ontmoet zal worden is het waard.
Ze besluit met de zin: De aandacht voor de details houdt gelijke tred met de toewijding aan degene die je verwacht.
Mooi hè?
Eergisteren stal ze m’n hart door haar schrijfsel van die dag te beginnen met de constatering: “Guus Geluk bestaat niet’.
Iemand die een Donald Duck-figuur durft te benoemen in zo’n serieus boekje staat bij mij al met tien punten voor.
Ze schreef dat niemand een leven van louter geluk leeft zoals Guus in Duckstad.
De meesten van ons kunnen zich gemakkelijker identificeren met Donald Duck, die zich met vallen en opstaan een weg door het leven ploetert.
Och ja.
Wat heb ik wat verhalen gelezen over Donald Duck, de eeuwige underdog, wiens goede bedoelingen altijd in schoonheid sterven. De dominee in het boekje had het over ‘een levenslied in Psalmen’ over een leven waarin het wel eens goed gaat, maar ook wel eens heel slecht. Psalmen zijn niet ontstaan vanachter een tekentafel ; het zijn liederen van mensen zoals Donald Duck, die zingen van God die luistert, die antwoordt, bemoedigt en sterkt.
Gelukkig voor Donald zijn er dan ook altijd nog Kwik, Kwek en Kwak waarop hij kan terugvallen; zijn neefjes hebben hem meer dan eens voor nog groter onheil behoed…..
Die was de dominee nog vergeten te noemen; volgens mij staan die voor je netwerk waar je op terug kan vallen.
Sijnie
Dag Ada,
Wij lezen dit zelfde dagboekje! Ook wel volgens een oude traditie!
Ik vind het mooi dat het, het leesrooster van de kerken volgt.
Ik vond de stukjes van deze maand van de predikante uit Houten, fijn om te lezen!
Het is mooi dat er zoveel verschillende predikanten aan dit dagboekje mee werken! Soms ook totaal niet eens met hun mening over een tekst! Een mooie/goede traditie om op deze manier toch telkens weer een stukje uit de bijbel te lezen!