Na onze vakantie zaten we gistermorgen weer in onze eigen kerk.
Het onderwerp was ‘vergeving’ en voorganger Walter Meijles gaf bij het begin van de overdenking aan dat hij lang niet alle aspecten van dit moeilijke thema kon bespreken; hij vroeg op voorhand al om vergeving….
Tijdens zijn verhaal werd het dilemma ook duidelijk.
Vergeven is een lastig iets; in de overdenking zaten zoveel zinnen waarbij ik dacht ‘dit moet ik onthouden’ dat ik het spoor bijster raakte. Iets met hypotheek op de toekomst?
Vergeven versus vergeten? En rattengif?
Vanmiddag ben ik er even voor gaan zitten en heb de overdenking opnieuw beluisterd.
Dit zijn de zinnen die ik wilde onthouden:

– Vergeven betekent niet dat je onrecht onder de mat veegt.
– Vergeven betekent ook niet het onrecht bagataliseren,  een excuus gedachteloos afraffelen of het gemakkelijke ‘vergeten & vergeven’. Vergeten lukt bijna nooit.
– Vergeven is wel: de pijn er van loslaten, zodat jij weer verder kunt en die ander waarschijnlijk ook.
– Vergeving kan het startpunt zijn, waarna verzoening plaats kan vinden.
– De ander vergeven verlost jou van de last van steeds maar in het verleden rond te blijven dolen.
– Blijven hangen in wrok en bitterheid bederft je eigen ziel. Iemand haten is net zo zinvol als dat je zelf iedere dag een slokje rattengif neemt in de hoop dat die rat nou eindelijk een keer het loodje legt. Haat leidt alleen maar tot geweld en maakt jezelf tot dader. Als je de haat los kunt laten wordt je zelf bevrijd.
– Vergeven betekent jezelf bevrijden, maar ook die ander bevrijden van die last zodat iedereen weer door kan. Dat dat wat misging in het verleden niet als een hypotheek blijft liggen op de toekomst, zodat je schuldenvrij bent.

Soms komt een preek precies op het goede moment.
In de afgelopen periode ben ik op enig moment erg gekwetst; het voelde als een klap in mijn gezicht en ik was er behoorlijk boos en verdrietig over. Het risico dat je daarin blijft hangen is erg groot.  De bovengenoemde zinnen van de dominee hielden mij voor dat het vooral aan mijn eigen houding ligt hoe het voor mij verdergaat. Advies: niet blijven hangen in wrok en bitterheid, accepteren en met opgeheven hoofd verder. Alles wat je aandacht geeft groeit en dit moet zo klein mogelijk blijven. Vallen, maar ook weer opstaan en verdergaan.

Omdat het zo’n breed thema is en veel onbesproken bleef nodigde predikant Walter Meijles ons uit om a.s. donderdagmiddag 17 september om 15.30 uur in Op de Helte na te praten over dit onderwerp.
Gespreksstof genoeg!