4 december: TBONTB 8 – Wenkbrauwen als dirigeerstok.

Voor het boek heb ik in de categorie ‘Kerk & PKN-gemeente een nieuw blog geschreven over het kinderkoor dat Gerard en ik een aantal jaren hebben gehad in Roden.

2020: OKR – Oecumenisch Kinderkoor Roden.

In 1989 kwamen wij in Roden wonen. Kerkelijk was dat op zijn zachtst gezegd wennen. Ik zal je niet vermoeien met uitleg over kerkelijke signatuur, maar de hervormde gemeente in Hoogersmilde was een stuk conservatiever, een stuk evangelischer en een heel stuk kleiner. In 1992 begonnen we out of the blue met een christelijk kinderkoor; we plaatsten een oproep in het Roder Journaal en Kerknieuws en we verspreidden briefjes op Christelijke basisscholen.
“Als er 15 zijn gaan we beginnen” zeiden we van te voren; op de eerste avond waren er 14 kinderen en we waagden de gok.
Na een paar weken zaten we al op meer dan twintig kinderen en na drie jaar moesten we met een wachtlijst werken: veertig kinderen was ’the limit’.

Het eerste optreden was in Roderwolde. Dominee Evenhuis was trots op de primeur! Het kleine kerkje zat stampvol, want de kinderen namen natuurlijk allemaal hun ouders mee.
Ons kinderkoor hoorde niet bij een kerk, het heette ‘Oecumenisch Kinderkoor Roden’. We hadden in het begin voornamelijk kinderen uit de hervormde en gereformeerde kerk (PKN bestond nog niet), maar al snel kwamen er ook kinderen vanuit de katholieke kerk en de baptistengemeente, zodat we ook daar gingen zingen.
Soms duurde het even voordat ouders een voet over de drempel durfden te zetten in een andere gemeente; we hebben het wel over 25 jaar geleden en toen waren de grenzen nog erg duidelijk.
In 1997 bestonden we 5 jaar: daar maakten we een groot feest van.
We nodigden Elly & Rikkert Zuiderveld uit en hadden een fantastisch middag in Op de Helte. Later aan de bar zei Elly dat ze die wachtlijst wel jammer vond. “Je kan het koor ook opsplitsen in een kinder- en een tienerkoor. Eerst drie kwartier met de kinderen oefenen en daarna drie kwartier met de tieners. En af en toe samen.  Met die tieners doe je dan moeilijkere dingen en studeer je tweede stemmen in.”
Wat een wereldidee, we hebben het gelijk toegepast. Op het hoogtepunt hadden we bijna 60 leden!
In 1999  voerden we onze eerste musical op: Op zoek naar het licht. Toen we 10 jaar bestonden hebben we een musical ingestudeerd “Naäman, van havik tot duif” en een CD uitgebracht: “Zing zolang je leven mag!”

Gerard en ik hebben ontzettend veel plezier beleefd aan het kinderkoor.
We reisden met ons koor naar Kinderkorenfestivals, waar we veel leuke reacties kregen. Maar de jury was ook wel eens kritisch.
Zo was er een jurylid dat vond dat een dirigent altijd de handen moest gebruiken om te dirigeren; met een gitaar in de handen was dat niet mogelijk. En natuurlijk: bij een professioneel koor is dat ook zo. Maar mijn wenkbrauwen fungeerden als handen: de kinderen wisten precies wanneer ze moesten beginnen, want daar oefenden we op tijdens de repetities.
Met mijn mimiek kon ik ze harder en zachter laten zingen en bij de les houden.
Sinterklaas bedacht overigens een oplossing voor dit probleem: van de goede Sint kreeg ik dat jaar een bouwvakkershelm met een dirigeerstok er aan. Kon ik met m’n hoofd de stok laten bewegen!

Benieuwd naar het toenmalige koor? Dan kun je kijken en luisteren naar een opname uit 1992 (is al eens eerder op deze site voorbijgekomen).
Ons koor zingt op een kinderkorenfestival in 1996 het palmpasenlied ‘Wij zwaaien met takken’ van Elly en Rikkert Zuiderveld. Onze oudste dochters staan vol overgave te zingen,  temidden van hun toenmalige vriendinnetjes/medekoorleden.
Het gaat hier om een stukje van een oude videoband uit ons privé-archief, de kwaliteit is niet zo goed.
Maar wel sweet memories.
Als je op onderstaande link klikt, verschijnt er links onder in je scherm een tabje waar je op kunt klikken.

1996.04 Kinderkoor op het festival in Westerbork

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.