Hoe kennen wij elkaar?
Ada en ik kennen elkaar van Lentis. Het was in 2008 dat wij elkaar leerden kennen. Ik werkte er al een paar maanden als secretaresse toen Ada werd aangenomen als management assistent. In 2010 werd ik gevraagd ook een dag als management assistent te komen werken en werden Ada en ik echte collega’s. Deze fijne samenwerking heeft 10 jaar geduurd. Door veranderingen op de werkvloer is hieraan helaas een einde gekomen, maar zo nu en dan hebben we nog een “werkoverleg”.
Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben geboren in Veendam, december 1967 en woon er al mijn hele leven. Ik heb er mijn scholen doorlopen, heb jarenlang en met ontzettend veel plezier gevolleybald bij Flash en sinds 2 jaar heb ik er een mooi eigen huisje met een fijn tuintje. Dit huisje staat overigens in dezelfde straat als waar ik ben opgegroeid, terug naar mijn roots.
Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
Alleenstaand.
In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Zit nog volop in mijn werkzame leven. Mijn grootste hobby is lezen, heb dan ook een mooie boekenverzameling, een e-reader is nog niet in mijn bezit. Een boek hoor je te zien, te voelen en te ruiken. Maar ook met een leuke serie op tv vermaak ik mij prima. Sinds kort fitness ik een paar keer per week. Afgelopen zomer heb ik in mijn tuintje een border aangelegd, deze staat inmiddels vol met mooie planten. Ook stap ik af en toe, bij mooi weer, samen met mijn lieve zus Marianne op de fiets. Mijn zus is belangrijk voor mij, regelmatig brengen wij onze vrije tijd met elkaar door, zo ook onze vakanties.
Vuurtoren op Texel.
Wat wil je graag met de lezers delen?
Ik wil graag mijn liefde voor Texel en Griekenland met de lezers delen.
In de zomer van 1969 zette ik voor het eerst voet op Texel. Vele jaren ben ik daar met mijn ouders en zus op vakantie geweest. In mijn herinneringen scheen altijd de zon, heb ik vele strandkastelen gebouwd en zoefde ik zittend op een stuk karton de duinen af. Broodjes gingen mee in de tas en flessen met drinken werden ingegraven in het zand om ze koel te houden.
Texelaar, het Texelse schapenras.
Mijn liefde voor Texel is gebleven. Het is een prachtig eiland. Bij helder weer is bijna overal de rode vuurtoren te zien. Het heeft gezellige dorpjes, leuke winkeltjes, fijne strandtenten waar je heerlijk kunt eten en prachtige natuur. Zee, strand en duinen nog ongerept, de dijk langs de Waddenzee waar je heerlijk kunt fietsen, schapenboeten, tuunwallen en natuurlijk schapen.
Het wordt te druk op Texel wordt er gezegd, is misschien ook wel een beetje zo, echter drukte kun je opzoeken maar ook achter je laten. Als ik op Texel ben verblijf ik op een rustige plek. Kom er al mijn hele leven en het moment van de boot afrijden voelt als thuiskomen en dat is een reden om er steeds terug te keren. Ga je al weer naar Texel hoor ik regelmatig, wil je nou nooit eens ergens anders heen. Nou nee.
Mijn 2e grote reisliefde is Griekenland. In 1998 reisden mijn zus en ik naar Samos. Vanaf het moment dat we wegreden bij het vliegveld keken we onze ogen uit. Wat een pracht, de natuur, de schattige dorpjes, de blauwe zee. We waren op slag verliefd en zijn dat altijd gebleven. Drie keer zijn we vreemd gegaan, La Palma, Noorwegen en Londen, maar Griekenland zit voor altijd in ons hart. Bekende en onbekende eilanden, het schiereiland Pilion en het vaste land Peloponnesos hebben we bezocht.
Navarino-baai
Maar waarom Griekenland. Als je in de gelegenheid bent ga het zelf eens ervaren. Griekenland heeft alles voor een fijne vakantie. Wij gaan altijd in juni of september, wanneer de temperaturen zomers aangenaam zijn. Als je van een strandvakantie houdt ben je er op de juiste plaats. Wij zijn daar zelden te vinden, houden van struinen door dorpjes, wandelen door de prachtige natuur, zo nu en dan bezoeken we een historische plek en altijd strijken we neer bij een Taverne voor een heerlijke lunch of diner waar we genieten van bijna alles wat de Griekse keuken ons te bieden heeft. Ga je in een rustig dorpje ergens eten, kun je worden uitgenodigd in de keuken te komen kijken om te zien wat er die dag op het menu staat.
Voidokilia-strand
En dan zijn bewoners, wat een gastvrije mensen, altijd vriendelijk en belangstellend. Er is een plek waar we graag terug komen, waar we de mensen inmiddels een beetje kennen en zij ons. Maar ook is het ons overkomen dat we na jaren ergens terug kwamen en werden herkend, terwijl we ons toch altijd keurig gedragen. Maar dit typeert de oprechte belangstelling die de Griek voor zijn gasten heeft.
Ik besef dat ik bevoorrecht ben al zo vaak naar Griekenland te hebben kunnen afreizen. Maar net als de meeste Nederlanders ben ik dit jaar in eigen land gebleven. In juni naar Texel en in september naar de Achterhoek. Samen met mijn zus heb ik een stukje van dit prachtige gebied fietsend ontdekt. Volgend jaar weer in Nederland op vakantie? Eerst maar even afwachten hoe de wereld er dan uit ziet.
Marianne
Als zus van kan ik mij hierin helemaal herkennen , onze liefde voor Texel en Griekenland delen we. Vele gezellige vakantie hebben we hier genoten. Hopelijk nog vele te gaan.