Nou ja zeg!
Misschien weet je het nog? Vorige week vertelde ik dat ik had gestemd op de Arbeidsvitaminen in de strijd om de Radio Ring 2020.
Dat was een voorronde, waarbij alle radioprogramma’s meededen. Inmiddels staat het programma bij de bovenste vijf; nu moeten we dus nog een keer stemmen.
In de media kwamen er vervolgens denigrerende reacties. “Arbeidsvitaminen gaat sowieso niet winnen, want Radio 5-publiek kan niet stemmen, die kunnen zich niet goed redden met die digitale formulieren.”
Net als bij die impertinente vraag over mijn leeftijd bij het laatste sollicitatiegesprek dat ik voerde gaan de haren mij bij zulke praat recht overeind staan.
En ook nu is mijn eerste gedachte: “Dat zullen we dan wel eens laten zien. Ha!”
Maar in tegenstelling tot mijn nieuwe baan hangt dit niet alleen van mijn inzet af, we hebben alle stemmen van alle Radio 5 luisteraars nodig.
Dus allemaal naar www.radioring.nl en breng je stem uit op Hans & de Arbeidsvitaminen.
Ben je geen Radio 5-luisteraar? Doe het dan voor mij.
Ben je nog geen 50+? Doe het dan ook voor mij.
Als het net zo gaat als met het lijstje met liedjes dat ik in wilde sturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen met de keuze van de lezers van ‘de Waarde van de dag’, dan zie ik het somber in.
De respons op die vraag was namelijk 0. Zero. Nada.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen.
In de groepsapp van familie en vrienden stelde ik de vraag: “Wat is jullie favoriete liedje? Ik wil een lijstje insturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen. Hebben jullie nog één of twee suggesties?”
Inmiddels heb ik een mooi lijstje.
Eén van de vrienden reageerde: ‘Drie keer raden….’
O ja, Status Quo natuurlijk. What ever you want.
Vriendin Sinet verraste met een nummer van Whitin Temptation.
Schoonzusje uit Beilen wilde graag Rob de Nijs met Ritme van de regen.
Ander schoonzusje uit Hijken appte ‘iets met prayer, maar dat moet ik nog opzoeken!’
Ze bedoelde ‘My special prayer’ van Percy Sledge.
Mijn broer kwam met de prachtige klassieker Child in time van Deep Purple en zijn vrouw vond You van Ten Sharp het mooiste liedje ooit.
Zwager met een boerenbedrijf koos voor Thank God I’m a countryboy! van John Denver; schoonzusje van datzelfde boerenbedrijf stuurde gelijk maar drie titels in, o.a. het verrassende Dora van Wim Sonneveld.
Broers, zussen en vrienden stuurden bekende titels in, de nummers die de kinderen instuurden daarentegen moest ik allemaal opzoeken.
Delta Rea? Typhoon? Wat is dat nou weer……
Wat leuk mensen!
Ik loerde de hele dag op mijn telefoon, benieuwd naar wat er nu weer binnen kwam.
Het gaf echt even wat reuring bij vrienden en familie, wel even fijn in een tijd waarin er verder niet zoveel gebeurt.
Gerard vond dat er in ieder geval een nummer van Daniel Lohues moest, hij koos voor Hier kom ik weg.
En wat was mijn eigen keuze?
Dit.
Sorry Henk.
Als ‘ons’ lijstje wordt uitgezonden zal ik daar zeker op dit blog melding van maken!
P.S. Naar aanleiding van dit blog kwam ik nog op de radio in de ochtendshow van Bert Haandrikman. .
Klik hier Op de radio! voor het blog dat ik daarover schreef. Daar kun je het radiofragment ook beluisteren.
Dick de Jong
Geef mij toch maar ‘The House of the Rising Sun’ , Ada. Die song roept bij mij onmiddellijk herinneringen op. Ik zie mezelf dan naar de HBS in Gorkum fietsen met een groep scholieren, ergens in de buurt van Arkel. Daar hoorde ik er voor de eerste keer over. En ik ben het een schitterende song blijven vinden.