Met dit laatste blog in de blogreeks TBONTB heb ik alles gepubliceerd wat ik had geschreven voor het boek.
30 hoofdstukken: een mooi overzicht van wat er allemaal te vinden is op mijn digitale tijdschrift ‘de Waarde van dag’. 

Zoek je iets?
6 jaar bloggen levert een website op waar heel veel informatie op staat. Bij het schrijven van het boek heb ik geprobeerd om de diversiteit van die informatie te laten zien in afzonderlijke hoofdstukken en verschillende blogs. Als je iets specifieks terugzoekt op de site is het wel eens lastig om het juiste blog te vinden, daar kwam ik zelf achter toen ik de website doorspitte voor het selecteren van blogs voor dit boek.
Zoek je iets specifieks op mijn website? Probeer het dan te vinden via ‘zoeken’, rechts bovenin je beeldscherm.
Weet je je bijvoorbeeld nog vaag iets te herinneren over ‘de mooiste vis van de zee’,  een kinderboekje waar ik over schreef? Tik dat dan in bij de zoekfunctie, dan vind je de drie blogs waarin het boekje wordt genoemd.
Heb je ooit een lekker recept met spruiten van mijn website gehaald en kun je het in de  brij van recepten niet vinden? Typ dan ‘spruiten’ in en je vindt twee blogs over spruiten.
Kun je ondanks deze tips toch iets niet vinden, dan kun je altijd nog een reactie plaatsen onderaan elk blog. Ik help je graag aan de goede informatie.

Tot besluit
Natuurlijk is het fijn dat veel mensen dagelijks kennis nemen van mijn schrijfsels in het digitale magazine ‘de Waarde van de dag’.
Maar bloggen doe ik niet alleen voor anderen; bloggen is ook goed voor mezelf.
Door te bloggen denk ik regelmatig na over belangrijke thema’s in mijn leven.
Verder verbreed ik mijn kennis door voor een blog dingen uit te zoeken.
Vragen als “Waarom heet dat dan zo? Waar ligt dat dan? Hoe zat dat dan? Wie begon daar dan mee?” hebben al heel veel antwoorden opgeleverd die ik de loop van de jaren heb verwerkt in blogs.
Het houdt me scherp en maakt me communicatief vaardig.
Gebeurtenissen kan ik gemakkelijk onder woorden brengen en een verslag van een bijeenkomst vloeit steeds gemakkelijker uit mijn pen (lees toetsenbord).

Verder sta ik door het blog regelmatig stil bij dingen die misschien vanzelfsprekend lijken, maar het beslist niet zijn. Het stabiele gezin waarin ik opgroeide bijvoorbeeld, de warme banden binnen ons eigen gezin en de vanzelfsprekende aanwezigheid van onze netwerken: familie, vrienden, werk, kerk en sociale groepen.
Het hebben van een baan.
“Weet je eigenlijk wel hoe rijk je bent?” vroeg ooit een vaste lezer die wat minder bedeeld was met familieleden.
Ja. Heel rijk.

Het boek zou ik afsluiten met één van de meest persoonlijke blogs die ik ooit schreef.
Een verhaal voor iedereen die soms wordt geteisterd door ziekte of andere moeilijke factoren die belemmerend werken in je leven; voor iedereen dus.
Een blog over het planten van een appelboom als een hart onder de riem.
Hierbij een link naar dat blog: Een appelboom planten. 

Dan begrijp je de laatste zinnen van het boek:
Leef je leven.
Plant die appelboom.

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.