‘Komend weekend beginnen ze in het UMCG met het vaccineren. Ik kon mij aanmelden en heb gekozen voor zondagmiddag om 14.00 uur. Yes!’
Deze tekst stuurde Gerard afgelopen dinsdag naar ons gezin, familie en vrienden.
Op het moment dat ik dit schrijf is het zondagavond 19.00 uur.
We waren op tijd in UMCG en het liep allemaal op rolletjes; parkeergeld hoefde deze keer niet, je werd naar de goede plek begeleid en er waren geen lange rijen.
Na de prik moesten we een kwartiertje in een ‘observatieruimte’ zitten om te zien of er niks geks gebeurde en om 15.00 uur waren we weer thuis.
Er gebeurde niks geks.
De arm was een beetje pijnlijk op de plek waar geprikt was, maar verder: nothing on the hand.
Later in de middag voerden we nog een skypegesprek met neef & nicht uit Epe. Die zouden vandaag aan de Boskamp komen, hadden we in september afgesproken.
We durfden het niet aan. Jammer natuurlijk; wij hebben anders twee keer per jaar een genoeglijke zondag met z’n vieren. We legden weer twee data vast in onze agenda: ijs, weder en corona dienende zien we elkaar in juli en oktober.
Van één van onze vrienden kregen we gisteren een whatsapp berichtje met een video, getiteld: ‘Niet alles zit op slot’ met afbeeldingen van dingen die niet op slot zitten: o.a. muziek, vriendschap, hobby’s, natuur en het voeren van en gesprek.
Een hart onder de riem en een eyeopener.
Laatst hoorde ik mezelf nog zeggen: “D’r mag ja nog niks!” maar dat is natuurlijk baarlijke nonsens.
Op één van de dia’s van die video stond: ‘Tel niet alle dagen maar zorg dat alle dagen tellen.’
Zondag de 28e maart was voor ons een dag met zilveren randje.
Met dank aan al die zorgmedewerkers die op zondagmiddag in het UMCG voor ons klaar stonden.
Zodat wij onze dagen kunnen blijven tellen.
En proberen er voor te zorgen dat alle dagen tellen.
Gineke
Geweldig! Eindelijk! Gefeliciteerd!