9 april: Een selectie….

Vanmorgen werd er bij de Arbeidsvitaminen muziek gedraaid van het lijstje dat ik in januari had ingestuurd.
Man, wat vond ik het spannend.
Het is al enerverend dat je naam als aanvrager wordt genoemd en dat de hele lijst vrienden en familie ook nog (bijna) helemaal wordt voorgelezen, maar ik was vooral benieuwd naar wat er gedraaid zou worden.

Van de ‘Club van 8’ uit Hoogersmilde draaide Schiffers muziek van Status Quo, Frank Boeijen, Deep Purple*  en Carole King.
Van de familie Waninge werd vooral de keuze van de schoonzusjes gedraaid: the Beatles, Rob de Nijs, the Cats en Earth, Wind & Fire.
De familie Vrieswijk is maar klein, maar van mijn broer en schoonzus kwamen beide nummers voorbij.
Toen Ten Sharp (het nummer van Annette) te horen was appte mijn broer: ‘Nu Deep Purple nog’. (had hij aangevraagd)
Mijn antwoord: “Ja. En Chris de Burgh” (had ik aangevraagd)
Zijn reactie “Wie is Chris de Burgh?”
Ons eeuwig meningsverschil.
Annette: “Ze doen alleen de leuke nummers”
Even later werd toch Deep Purple gedraaid.
Henk: “Gerechtigheid bestaat…”

Van de inbreng van de kinderen werd één nummer afgespeeld: Amy Winehouse.
Onze dochters zijn natuurlijk geen Radio 5-luisteraars, maar zaten om mij een plezier te doen toch te luisteren.
Radio 5 is duidelijk niet hun zender.
Deze appjes kreeg ik o.a. binnen:
“Ik mis de Spotify-skip-knop”
“Dit is vast niet van jullie….”
Zelf houden ze van heel andere muziek.
Frea had bijvoorbeeld had een nummer van Delta Rea opgegeven, het was leuk geweest als Hans Schiffers dat had durven draaien.
Niet echt een radio 5-nummer; luister maar eens: Bottom of the river 

Sommige nummers kwamen bijna voorbij.
We hadden ‘Dora’ van Wim Sonneveld aangevraagd als eerbetoon voor onze moeders, maar ‘het Dorp’ werd gedraaid.
Had mijn moeder ook prachtig gevonden trouwens, daar niet van.
En The Eagles zongen ‘Hotel California’ in plaats het aangevraagde ‘Last Resort’.

Er werden ook nummers gedraaid die niet van ons lijstje kwamen, maar die er wel goed bij pasten.
Jurgen Marcus bijvoorbeeld met ‘Ein Festival der Liebe’ brengt mijn broer en mij terug naar onze jeugd en de onvermijdelijke Duitse schlagers; we kunnen deze muziek woordelijk meezingen.
En ‘Papa’ van Stef Bos: voor onze vaders. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik het lied ga waarderen.

Het laatste nummer was ‘Hier kom ik weg’ van Daniël Lohues, aangevraagd door Gerard.
Die moest er natuurlijk ook gewoon in; Hans Schiffers benadrukte iedere keer in de aankondiging dat Roden in Drenthe ligt!

Wat bijzonder om een keer mee te maken: 12 nummers uit je eigen lijstje bij de Arbeidsvitaminen.
En mijn eigen verzoeknummer? Helaas….geen Chris de Burgh.
Fijn voor mijn broer.

Je kunt het hele programma terugluisteren: klik hier voor een link naar de uitzending. 

(* Child in time van Deep Purple was door vriend Jan en broer Henk aangevraagd)