“Nee, niet zo vroeg die bloemen, eerst moeten de IJsheiligen geweest zijn”.
Ieder jaar hebben Gerard en ik een meningsverschil over het kopen van hang – en sierbloemen voor achter in de tuin.
Als het in februari mooi weer is, begint ‘de tuin’ in maart al bij Gerard te kriebelen.
In april moeten we dan al nodig bloemen halen voor in de potten.
Vorig jaar ging dat mis; de bloemen stonden al te geuren en te kleuren in de tuin, toen er nog een fikse nachtvorst kwam.
Ze hebben het overleefd, maar ze moesten het ver weg halen.
Dit jaar kriebelde er in het voorjaar nog niks.
Te koud en te nat, geen aardigheid aan.
Het is zelfs zo dat vandaag al de tweede dag na de IJsheiligen is.
Wie zijn eigenlijk die IJsheiligen? En waarom in mei en niet in januari/februari?
Het zijn vier katholieke heiligen genaamd Mamertus (11 mei), Pankratius (12 mei), Servatius (13 mei) en Bonifacius (14 mei).
Hun naamdagen vallen medio mei; volgens de volksweerkunde de laatste dagen in het voorjaar waarop er soms nog nachtvorst is.
Na de IJsheiligen kun je dus bloemen in potten in de tuin zetten, maar ook in de volle grond kun je dan eenjarige tuinbloeiers planten, want de kans dat het nog gaat vriezen na half mei is heel klein.
Gistermorgen haalden we een kar vol bloemen van het tuincentrum.
Als we nu vanuit onze woonkeuken naar buiten kijken ziet het er weer ‘fleurig’ uit!
De bloemen kleurden mijn dag.
Er was nog iets waardevols gisteren: de wekelijkse column van Daniël Lohues.
Wie de beelden uit Israël heeft gezien begrijpt wat hij bedoelt.
Hierbij een link: ‘Ware verhalen’.
Wim Bouter
Wat een waarlijk “Waar verhaal”