Toen ik in oktober 60 werd zouden we dat met ons gezin gaan vieren met een etentje bij Shufu Cuisine in Groningen.
De kapper van Gerard had ons getipt: goed geregeld met de coronaregelgeving en heerlijk eten.
Maar helaas: half oktober ging de horeca op slot. We vierden mijn verjaardag destijds in zeer afgeslankte vorm (zie Zestig) en beloofden alle vrienden en familie een groot feest in juni 2021: dan vieren we dat we samen 120 worden.

Gisteren gingen we ter gelegenheid van Gerards 60e verjaardag uit eten met onze dochters en schonezonen.
Shufu Cuisine was gisteren voor het eerst weer  open voor grotere groepen en wij reserveerden een tafel voor acht personen rond een uur of 5.
Het concept is ’tapas eten’.
Per twee eters krijg je een eigen tablet (zie afbeelding) waarmee je je eten en drinken kunt bestellen.
De tweetallen hebben allemaal hetzelfde tafelnummer, maar per koppel heb je een letter. Cees en ik vormden stel A.
Je mocht per ronde 6 gerechtjes bestellen, 3 per persoon.
De menukaart is onderverdeeld in verschillende categorieën: soep etc, vis, varkensvlees, kip, rundvlees, vegetarisch, zomaar een greep uit wat je allemaal kunt kiezen.

Cees is nogal handig met apparatuur, dus na enkele minuten werden voor koppel A twee alcoholvrije biertjes neergezet.
“Hoezo hebben jullie nu al drinken!’ Toen waren onze eerste gerechtjes ook al onderweg.
Voor het eerst in mijn leven at ik sushi: één met gerookte zalm en één met paling.
Jon had me nog voorgedaan hoe dat moest met die stokjes die ook bij het bestek lagen, maar dat ging Aaltje niet doen.
Aaltje wil gewoon lekker eten en niet knoeien.

De gerechtjes werden in hoog tempo bij ons aan tafel bezorgd.
“Deze is voor de heren van D!”
Schaaltjes vol lekkers schoven over tafel: tomatensoep, spiesjes met de heerlijkste soorten gekruid vlees, loempiaatjes, te veel om hier allemaal te benoemen.
“Wat heb jij daar? Is dat lekker? Mag ik eens proeven?”
Vrolijk werd er van alles heen en weer geschoven op de bordjes en plankjes.
‘Hoe kom je nou aan kibbeling!”
Stond gewoon bij de vis, even doorscrollen.
“Kan ik ook patat bestellen?”
Stond bij het kindermenu.

Midden in het restaurant stond ook nog een toetjesbuffet; halverwege de maaltijd waren sommigen van ons daar al aan toe.
“Kan toch ook gewoon tussendoor!?” Tuurlijk.
Een schoonzoon kwam teleurgesteld terug: “Er is helemaal geen ijs….”
“Nee, dat is een apart knopje in het menu.”
Dieptevreden zat hij even later aan een Dame Blanche, aan mijn andere kant zat iemand met een sorbet.
Tegenover mij ook: Gerard zat met een grote grijns ontzettend te genieten van het etentje, zijn ijs en het gezelschap van zijn dochters.
Shufu Cuisine in Groningen: van harte aanbevolen.
Hierbij een link naar hun website.

We zijn ons er terdege van bewust dat het een klein wonder is dat we dit kunnen doen.
Dat we allemaal heelhuids door de coronapandemie zijn gerold.
Dat we weer met z’n achten uit eten kunnen en kunnen proosten op Gerards 60e verjaardag.
Tel uw zegeningen.