28 juni: Verkreukelde levens

Waarom komen sommige mensen niet tot bloei?  Deze vraag stelde voorganger Sijbrand van Dijk gistermorgen aan het begin van de overdenking.  Een vrouw,  die al twaalf jaar vloeide raakte Jezus’ kleed aan en kreeg haar kracht/energie weer terug.  Hoe komt het dat sommige mensen zo’n  verkreukeld leven hebben?  Soms door verkeerde keuzes; dan wordt het huidige leven bepaald door spijt: “Had ik maar….  Was ik maar…. “. Soms door dwingende omstandigheden of sociale keurslijven waardoor mensen niet zelf konden kiezen. De achterliggende boodschap was: blijf er niet in hangen. Laat wat vroeger is gebeurd niet je huidige leven vergallen. Maak er wat van. Je bent goed genoeg zoals je bent, je mag er zijn. Dit werd onderstreept door het eerste lied na de preek ‘Mens durf te leven’ van Ramses Shaffy.

We bekeken deze viering vanaf de bank in onze huiskamer.  Eerlijk gezegd viel de viering me een beetje tegen.  Twee lezingen maar liefst uit die moeilijke, Naardense vertaling en veel solo-gezang van de voorganger; dat vind ik dan jammer.  Nu we weer mogen zingen ligt samen zingen met de gemeente toch meer voor de hand?

De viering werd overschaduwd door het bericht dat twee gemeenteleden overleden waren: Dirk van Hell, organist in Roderwolde en Heider Krug, o.a. collega gastheer bij de Catharinakerk. Beiden zeer actief vrijwilliger  in onze PKN-gemeente.  Wat een schrik. En wat een verlies.

Wat stilletjes zaten we na de viering aan de koffie.
Een kerkdienst als het leven zelf.
Met fijne momenten en verdriet.
Soms valt het mee,  soms valt het tegen.
De boodschap blijft overeind: maak er wat van.