Gistermorgen zat ik  op mijn vrije dag om 08.30 uur al in de auto.
Ik ging naar Klazienaveen voor de jaarlijkse ontmoeting met tante Trijn en nicht Anja.
Een Vrieswijk-onderonsje.
Eén dag per jaar is eigenlijk te weinig; andere jaren hebben we ook altijd met de rest van de club een Vrieswijk Familiedag, maar dat is er al twee jaar niet meer van gekomen. Corona enzo.

De dag verloopt volgens een vast stramien: koffie met een taartje, borrel, lekker lunchen, kopje thee.
We bekijken elkaars fotoboeken, vertellen elkaar verhalen over de (klein)kinderen, halen familieherinneringen op en genieten zo’n dag van elkaars aanwezigheid.
De waarde van de dag was natuurlijk de ontmoeting met de beide dames, maar gisteren was er weer zo’n klein pareltje in onze gesprekken dat ik er even uit wil lichten.

Schaapje Ruinen

Schaapje van Anja.

Anja bekeek mijn fotoboek en ontwaarde daar de foto van het schaapje van de eierwarmer in B&B ‘de Beddestee’ in Ruinerwold.
“O, dat is precies mijn schaapje” zei ze.
Ze vertelde dat er zo’n klein schaapje op haar slaapkamer stond.
Het stond voor een kinderherinnering van haar.
“Als ik jarig was, dan maakte mij moeder me wakker en zei: “Gefeliciteerd lieverd met je verjaardag. Ik wens  dat je nog maar lang een schaapje van de Heer mag zijn!” en pas daarna kreeg ik m’n cadeautje. Dat eerste hoorde ik niet eens bewust; ik zat te wachten op m’n cadeau. Jaren later weet ik echt niet meer wat ik voor m’n 6e, 8e of 11e verjaardag heb gekregen, maar ik herinner me wel die jaarlijkse wens van mijn moeder en besef dat dat eigenlijk het  mooiste cadeau is geweest.”

Wie onze familie een beetje kent weet dat we toen al weer op zoek moesten naar de tissue’s.
Wat een mooie herinnering om met ons te delen.
En dat door de foto van een eierwarmer.
Later tijdens de lunch vertelde ze nog over een eenvoudig gedichtje dat haar moeder haar had gegeven in het jaar nadat haar oudste dochtertje was geboren.

Wanneer je eens in later jaren
zult strelen jouw kindje’s haren
dan pas zul je voelen lieve schat
hoe lief je moeder je heeft gehad.

Onze moeders zijn er niet meer, maar gelukkig hebben we tante Trijn voor zulke dagen; samen met haar delen we familieherinneringen, met een lach én een traan.
Hierbij een link naar het blog ‘Three of a kind’ over de ’tante&nichten-dag’ in 2022.