10 weken ‘met beugel’ heb ik er nu op zitten.
Gistermiddag kreeg ik bij de tandarts het 6e bitje ingezet en het 7e kreeg ik mee naar huis.
Inmiddels ben ik al helemaal gewend aan ‘de mond vol plastic’ en heb ik een manier gevonden om er mee om te gaan.
Eten en drinken gaat goed en het inzetten en uithalen gaat ook steeds soepeler.

Eén heel bijzonder gevolg van het dragen van een beugel wil ik vandaag onder de aandacht brengen: ik bijt niet meer op mijn nagels.
Dat kan namelijk niet met een mond vol plastic; ik kan nog geen draadje van mijn breiwerkje doorbijten met de bitjes in.
Al vanaf dat ik baby was zat ik met mijn vingers in mijn mond.
Mijn ouders (en met name mijn vader) ergerden zich er groen en geel aan.
Ettelijke pogingen hebben ze ondernomen om me het nagelbijten te beletten.
Jarenlang zong mijn vader het liedje “Louise, zit niet op je nagels te bijten, bah, wat vies, Louise!”
Hierbij een link naar het liedje van Lou Bandy.
Hielp niet.
Mopperen, straffen, zeuren en verbieden.
Hielp niet.
Een soort vieze nagellak op de nagels strijken.
Hielp niet.
Beloningen in het verschiet.
Hielp niet.
Op het laatst gaven ze het op: het hoorde bij mij, net als het stotteren dat ik tot mijn 25e deed.

De hele wereld bemoeit zich met zo’n nare gewoonte.
“Niet doen. Ophouden! Ga op je handen zitten…”
Hielp niet.
Ook Gerard vond er iets van en wees mij er regelmatig op.
Hielp niet.

10 weken ‘met beugel’ heb ik er nu op zitten en ik heb al één keer mijn nagels moeten knippen.
61 jaar en dan voor het eerst in je leven je vingernagels knippen.
Eerlijk gezegd moet ik er ook wel aan wennen: met gitaarspelen zitten die lange nagels al gauw in de weg.
Ook op het toetsenbord moet ik wennen aan de vingerzetting met langere vingers, datzelfde geldt voor het accordeon spelen.
Verder heb ik mezelf al eens lelijk bezeerd met het uittrekken van een trui: krabde ik mijn eigen arm open.
Het is voor mij een vreemde gewaarwording, ik had nooit gedacht dat ik er nog eens vanaf zou komen.
Maar net als het stotteren waar ik van af kwam kan ik dus nu ook een streep zetten door het nagelbijten.

Maar daar is het hele beugelverhaal niet om begonnen; het gaat natuurlijk om de tanden!
Eén zesde deel van het traject heb ik nu gehad.
Nog 50 weken te gaan.

Benieuwd naar het hele orthodontietraject?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen.

Meer weten over dat stotteren?
Lees dan het blog ‘Zwaar van tong’ uit februari 2018.