In mijn agenda stond bij donderdag 25 november al bijna twee maanden: ‘Tante Trijn komt’.
Ze had de taxi om 08.00 uur besteld in Klazienaveen, maar die was er al vroeg geweest: om 07.40 uur was ze in het busje gestapt.
Rechtstreeks van Klazienaveen naar Roden lukt bijna nooit: meestal worden er ritten gecombineerd; zij had die ochtend de ingang van het Martiniziekenhuis ook al gezien.
Om half tien zaten we samen aan de koffie aan onze keukentafel.
Quality-time.

Ze had de dvd meegenomen van de uitvaart van haar man, mijn ome Wim*.
Ze wilde die graag nog een keer samen met mij bekijken,
We namen er ruimschoots de tijd voor. We haalden herinneringen op aan die dag en aan de rol die ome Wim in onze levens heeft gespeeld.
Goed om eens te doen en fijn om dit samen te delen.

’s Morgens kwam er een app van Carlijn: ze wilde even iets langsbrengen en ze ging naar het Goed.
Of we zin hadden om even mee te gaan?
Dat leek ons een prima idee!
Carlijn moest alleen wel rijden, want tante en ik zaten aan het eind van de morgen al gezellig aan ‘de bessen’.

Bij het Goed ging ik op zoek naar bakjes en schaaltjes om bloemstukjes op te maken.
Die vond ik, maar ik vond ook weer van alles wat ik niet zocht.
Twee metalen koffiebekers bijvoorbeeld.
Die kregen we ooit bij een thermoskan, een geschenk van Gerards toenmalige werk, maar één van die bekers was kwijtgeraakt.
Jammer, want ze zijn echt heel handig als je op reis gaat.
Twee van die bekers (door vriendin Jeannette altijd ‘gevangenisbekers’ genoemd) nam ik mee voor € 1,=
Verder vond ik een zilverkleurige aardewerken schaal met sterren er op.
Daar ga ik dit weekend een adventsbloemstuk op maken.
Misschien gebruik ik daar dan ook wel die vier zilveren mini-kerstballetjes voor die ik vond bij de kerstspullen.
Wordt één dezer dagen vervolgd.

Eenmaal thuis zaten we nog even genoeglijk met z’n drieën aan de thee met pepernoten.
Om 15.00 uur stond de taxi op onze oprit om tante Trijn weer naar Klazienaveen te brengen en om 15.05 uur zwaaide ik Carlijn uit en stond ik ineens wat allenig op de oprit.
Toen had ik onverwacht een klein stukje ‘vrije middag’; koken hoefde niet, want ik had al een pan bonensoep gekookt.
Had ik zomaar even tijd voor een lievelingsklusje: nieuwe kaarten maken van oude kaarten die we hebben gekregen bij feestelijke gelegenheden.
Eigenlijk hetzelfde principe als bij het Goed: hergebruik.

* Blog over die uitvaart nog eens lezen?
‘Die arm om mijn schouder mis ik nog het meest.‘