Het Sinterklaasfeest was dit jaar extra bijzonder omdat het vorig jaar niet door kon gaan. Afgelopen weekend hadden we Casa Grada gereserveerd; vrijdag gingen we er zelf al heen en in de loop van de zaterdag kregen we al positieve berichten over negatieve zelftesten. Zaterdagavond zat het grootste deel van ons gezin aan de grote eettafel aan de stamppot in Westerbork.
In zo’n gezamenlijk weekend volgen we niet echt een programma: er is genoeg te delen en te bepraten.
Als het feest van de goedheiligman aan de Boskamp gevierd wordt, moeten er tot op het laatste moment nog gedichten gemaakt en uitgeprint worden, maar op het Timmerholt staat geen printer in huis; als je bij ons kwam moesten je cadeautjes al ingepakt zijn en voorzien van een gedicht.
Dat was niet iedereen gelukt; Gerard kreeg allemaal handgeschreven gedichten van degene die niet meeging met het gezamenlijke ommetje langs het Oranjekanaal.

Het uitpakken en voorlezen nam de hele zondagmiddag in beslag.
Er waren weer volop plaaggedichten en verrassingen; een paar dingen licht ik eruit:
– Gerard had twee weken geleden ontdekt dat er een boommarter in onze schuur had gezeten, hij had er zelfs gepoept!
Hij kreeg een zelfgemaakte versie van het voorleesboek ‘Over  een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept’ met een foto van zijn hoofd op de romp van de mol. De tekst was ook subtiel aangepast.
– Jon spreekt al vloeiend Nederlands, maar hij heeft soms nog wat moeite met de lidwoorden.
Het meisje dat, de bal die, het bord dat…..
Hij kreeg een button met een toepasselijke tekst in ‘Van Gaal-Engels’ én een Drentse dreuge worst.
– Harriët had een fantastische tekst geschreven bij een cadeau voor Cees die altijd problemen heeft met zijn muis op de melodie van ‘Ik zag een muis…!’ van Rudi Carell.
‘Hij zoekt zijn muis! Waar? Daar op dat tab. Waar op dat tab? Nou daar! Een kleine muis van piiiiiixels, nee, ’t is geen grap, ’t ging van klik klikkerdieklak op dat tab…’
Dat refrein moesten we allemaal meezingen. En dat liedje bleef vervolgens de hele middag in je hoofd zitten….
Er waren prachtig gemaakte surprises van zelfgemaakte dobbelstenen die als matroesjka-poppetjes in elkaar pasten, er waren afzichtelijke drakensloffen en er was natuurlijk veel gezeur over rijgedrag, geen bloemen water geven en niet meer nagelbijten; “dat is natuurlijk een spekkie voor jouw beugelbekkie!”
Eén van de laatste cadeautjes waren chocolade-letters: de I, de T en de S.
Op het verlanglijstje stond ‘iets van chocola’ maar de E was er niet meer.

We sloten de middag af met tomatensoep en smac-a-roni.
Macaroni met zo’n blikje Smac er door (zie 3 februari 2015).
Dat aten we vroeger altijd als we op vakantie waren.
Sweet memories.
Heerlijk om het Sinterklaasfeest weer met 8 negatievelingen te kunnen vieren.
Dat was natuurlijk het mooiste Sinterklaas-cadeau.