……heb je de prei schoon…..
Vorige week haalde Gerard alle prei die nog in de tuin stond er uit: een emmer vol kreeg ik.
Daar kon ik mooi een preischotel met gehakt van maken.
Maandag deed ik boodschappen en nam 200 gram gekruid gehakt mee.
Toen ik het donderdag weer uit de koelkast haalde was het verkleurd en het rook zurig.
Dat had even in de diepvries gemoeten; onze koelkast is kennelijk lang niet koel genoeg.
Dan heb je de aardappels gekookt, prei schoon en geen gehakt.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen: ik had nog zakjes met shoarmavlees in de diepvries.
Die had ik vlot ontdooid.
Zo ontstond onbedoeld een geheel nieuwe preischotel!
Ook eens proberen?
Dit heb je nodig:
450 gram geschilde aardappels
400 gram prei
1 ui
200 gram shoarmavlees
200 cl kookroom
1 ei
Een kwart ui
Theelepel zout
Platte ovenschaal, oven voorverwarmen op 220 graden.
– aardappels bijna gaar koken
– shoarmareepjes bakken
– prei en de ui in ringen snijden en even met de shoarma meebakken
– ovenschotel invetten met een beetje olijfolie
– bodem bestrooien met een dun laagje Parmezaanse kaas (uit zo’n busje)
– aardappels in schijfjes snijden, met de helft van de aardappels de bodem dakpansgewijs bedekken.
– hierover de prei met de shoarma verdelen.
– nu de rest van de schijfjes weer dakpansgewijs over de schotel verdelen.
– neem een mixerkom en doe hierin de room, de heel fijn gesneden kwart ui, het ei en het zout en mix dit op hoge snelheid tot een lobbige saus.
– Verdeel deze saus over de laatste laag aardappelschijfjes en strooi er nog dun laagje Parmezaanse kaas over.
– 30 minuten in de oven op 220 graden.
Willem
Een bruikbaar recept. Ga aanstaande woensdag weer naaar mijn zwager en ga dat dan voor hem koken. Sinds ruim anderhalf jaar geleden mijn zus het tijdelijke met het eeuwige verwisselde , ga ik eens per twee weken naar hem toe , want op het gebied van koken is hij een volstrekte onbenul, geheel in tegenstelling tot hoe hij verder is.
Ik zal wel een kleine aanpassing doen, want zwagerlief is meer dan gek op (gerookte) spekreepjes en die zal ik dan ook gebruiken als vervanger voor gehakt of shoarma.
Een tijdje terug ben ik aan het experimenteren geweest met geblancheerde prei, in ham gewikkeld en overgoten met een kaassausje en daarna nog voorzien van een knapperig bruin korstje in de oven. Smaakte allemaal wel goed, maar was wel ‘een bende’ op het bord. Nou weet ik wel dat de smaak belangrijk is, maar het spreekwoord “het oog wil ook wat” is niet zomaar ontstaan. Al hoef je daarvoor ook weer niet zover te gaan als waarop ik restaurants wel eens betrap. Als ik uit eten ga, moet het inderdaad een beleving zijn, maar wordt niet gelukkig van een groot bord met een stukje vlees of vis middenop, versierd een streepje van dit en een lijntje van dat , afgewisseld met een lepel kookschuim en versierd met een takje dille . Dat blijkt dan het hoofdgerecht te zijn.
Het werkelijke hoofdgerecht in dat soort restaurants is vaak de nota die je voor hun ‘haute cuisine’ gepresenteerd krijgt.