We kennen allemaal de uitdrukking ‘op eieren lopen’.
Wij liepen er vorige week vrijdag tijdens de FysiYoLates les bij Trijntje niet óp maar mee.
We kregen een houten lepel waar een ei op lag. Met dat ei balancerend op die lepel noesten we naar de overkant lopen.
“Als het er af valt” zei Trijntje “dan moet je het eerst weer in elkaar zetten voordat je verder loopt.”
Huh? Een ei in elkaar zetten?
Even later werd duidelijk wat ze bedoelde. Als er een ei op de grond viel dan brak het in tweeën en kwam er een stoffen spiegelei tevoorschijn. En daar ging veel tijd mee verloren, want als je dat stofje er weer in propte moest het wel op een bepaalde manier, want anders sloot het ei niet goed.
Wij vonden dat lopen met dat ei al een hele prestatie, maar Trijntje had nog allemaal hindernissen bedacht waarmee ze het parcours opleukte. Opstapje, twee opstapjes, wiebelkussens, evenwichtsbalkje…… en steeds wandelden we daar met een ei op een lepel overheen. Concentratie, balans, evenwicht: het werd allemaal even flink op de proef gesteld.
Het tweede onderdeel was zo mogelijk nog lastiger: we gingen kuikentjes redden. Daarvoor kreeg je een kussentje met een rond plankje er op; de kussenkant moest op je hoofd en zo liep je naar de zielige kuikens. Eéntje zette je dan op dat plankje op je hoofd en dan liep je terug.
Dat klinkt eenvoudig maar dat was het niet. Je moet dan heel erg rechtop lopen. Schouders naar achteren, hoofd recht op je romp. Daar moet ik echt mijn best voor doen; ik loop van nature een beetje voorover en heb mijn schouders vaak in de ‘ik-zit-voor-mijn-computerscherm’ -stand.
Confronterend. Om goed rechtop te lopen moet ik moeite doen.
Gewoon rechtop staan met mijn achterhoofd tegen de muur aan voelt voor mij onnatuurlijk.
Werk aan de winkel dus. ‘Hoog Aaltje, kijk omhoog Aaltje…. ‘
Terug naar de kuikentjes. Een dame in ons groepje (die altijd keurig rechtop loopt) zei tijdens de estafette : “Ik hoop wel dat wij straks de meeste kuikentjes hebben. Ik kan heel slecht tegen mijn verlies….!”
Gelukkig hadden ‘wij’ 1 kuikentje meer dan ‘zij’.
Heerlijk. Allemaal ruimschoots volwassen, maar we stonden als kleuters te geiten bij de eierloop en we willen nog steeds alles winnen.
De eieren en kuikens was allemaal vorige week vrijdag.
Vanmiddag deden we oefeningen met kleine jongleerballen zittend op de grote balansbal; later gingen we met die kleine ballen naar elkaar gooien.
Eerst met z’n tweeën, later in een kring. Grote pret!
Dat ik na vier jaar nog niet ben afgehaakt bij deze sport zegt iets over hoe leuk ik dit vind. Trijntje biedt ons iedere week iets anders aan, daarmee krijgen we heel verschillende oefeningen, waarbij soms de nadruk ligt op de rug of de buik, soms op de benen of de schouders, maar soms is er ook aandacht voor oog-handcombinate, algehele balans of leren we iets over valtechnieken.
Meer lezen over de avonturen bij Trijntje?
Hierbij een link naar het vorige blog over FysiYoLates >>>
Onderaan dat blog staat weer een link naar voorgaand verslag.
Trijntje
Geweldig, Ada. 😄
“Het liekt wel biljart’n in’t heulal.” Dit was jouw beleving van het tegelijk gooien van de kaatseballen terwijl wij in een kring stonden. Mooier kon het niet verwoord worden. 😄
Dank je voor jouw compliment en het leuke stukje wat je wederom hebt geschreven.
Hartelijke groet,
Trijntje