15 mei: Gastblog – Love life, talk death.

Vandaag een gastblog van onze jongste dochter Carlijn.

Vorig jaar ben ik begonnen als uitvaartverzorger bij Lotus Uitvaartverzorging in Groningen. Als ik mensen vertel dat ik sinds kort werk in de uitvaartbranche, weet niet iedereen hoe ze daar op moeten reageren. Woorden als “mooi”, “bijzonder” en “dapper” komen voorbij. Positieve en lieve woorden, maar mensen twijfelen altijd of ze ook het woord “leuk” mogen zeggen bij dit werk, of me “veel plezier” mogen wensen als ik naar werk ga. Ook toen ik vrijwilliger was in het hospice in Groningen, kreeg ik dezelfde reacties.

Ik hou ontzettend van mijn werk, en ik heb er zeker ook plezier in! Soms vergeet ik in mijn enthousiasme voor mijn werk wel eens dat het onderwerp niet voor iedereen zo makkelijk ligt. Rouw, dood, sterven en afscheid zijn in mijn werk dagelijkse onderwerpen, maar in het leven buiten mijn werk om, hangt er een taboe om deze woorden. De één praat er makkelijker over dan de ander. Misschien herinnert het je aan een verlies uit je verleden, of geeft het je een kijkje in je eigen sterfelijkheid. Confronterend. En dat gaan we liever uit de weg, toch?

Bewust omgaan met de dood is niet hetzelfde als verheerlijking van de dood. Mijn doel is om met respect en aandacht naar dit deel van het leven te kunnen kijken, zodat iemands levenseinde minder beangstigend kan worden. Dat is hoe mijn interesse voor dit werk begon, eigenlijk uit angst voor de dood. Door er meer over te praten, over te leren, over na te denken, is mijn relatie met mijn angst voor de dood veranderd.

Praten helpt. Ik zie het veel om me heen. Niet alleen bij rouw, maar ook vooraf. En “er over praten” houd niet op bij de vraag “wil je eigenlijk begraven of gecremeerd worden?”.

Heb je een bucketlist?
Denk je dat er iets na de dood is?
Mag er gelachen worden op je uitvaart?
Ben je bang voor de dood?
Wil je eigenlijk wel een kist, of liever iets anders zoals een wade of een mand?

Als je niet weet waar je moet beginnen zijn er tegenwoordig een hele hoop handvatten. Zo is er een uitvaartwensenspel, kun je een bezoek brengen aan het uitvaartmuseum Tot Zover, en is er bijvoorbeeld het boek “Ik weet niet wat ik zeggen moet” van Mariska Overman en Rob Brunting om je op weg te helpen. Ook kan het goed zijn om alvast een bewuste keuze te maken voor een uitvaartverzorger, en eventueel een voorgesprek aan te gaan. Daar hoef je niet mee te wachten tot je ziek, zwak en misselijk bent, in mijn ervaring is het hoe dan ook goed om je te oriënteren.

Dit gastblog is niet bedoeld als reclamepraatje voor mijn werk, maar als je meer wil weten, of je wil het uitvaartwensenspel of het boek “ik weet niet wat ik zeggen moet” lenen, laat het me weten via dit blog! Ik praat er namelijk heel graag over. ? Elke dinsdag kun je binnenlopen bij Lotus in Groningen voor een goed gesprek, een kopje thee en een blik in de boekenkasten.

Carlijn Waninge