11 juni: Het kind in mij.

Vrijdagmiddag kocht ik twee T-shirts bij de HEMA in Roden,
Bij de shirts kreeg ik de bon en een folder; dacht ik.
De folder zou ik bij thuiskomst direct in de oud papierdoos gooien, toen ik zag dat het geen folder was maar een insect voor een verzameling.
“De grote insectenverzameling. Spaar en bouw ze alle 12!”
Ik legde het zakje op het aanrecht. Misschien kon ik er nog iemand een plezier mee doen.

Vanmorgen zat ik aan het ontbijt met een kop thee en een sudoku.
Toen de puzzel af was viel mijn oog weer op het insect.
Het intrigeerde me.
Hoe moet je zo’n insect dan in elkaar zetten?
Ik maakte het pakje open.
Twee kartonnen bouwplaatjes met onderdelen op nummer vielen er uit en een bouwinstructie.
Ik kon een koninginnenpagevlinder bouwen. Met glimmende vleugeltjes.

Verkocht.

Daar zat ik op zaterdagmorgen.
“Druk de stukjes voorzichtig uit”.
Dat lukte, zonder dat iets uitscheurde afbrak.
“Schuif de stukjes in elkaar”.
Ook dat lukte.
Toen alle stukjes in elkaar zaten zag het er niet zo uit als op het plaatje.
Ik had het ronde stukje waar de vleugels aanzitten er achterstevoren aangezet, zodat de vleugels ook achterstevoren stonden.
Dat was gemakkelijk op te lossen en zo zat ik op zaterdagmorgen trots naar mijn zelfgebouwde koninginnenpagevlinder te kijken.

Het kind in mij, dat vroeger dol was op kijkdozen, knutselwerkjes op de zondagschool en kleuren op nummer vond het prachtig.
Dat kind, waarbij altijd wel iets uitscheurde, afbrak, per ongeluk vastplakte of omviel (zoals bij alle kinderen) was trots dat het gelukt was.
De waarde van de dag kan zoiets simpels zijn.

En nee: ik ga ze niet verzamelen en ik hoef ze ook niet allemaal te maken.
Heb jij al wel een verzameling en wil je graag de koninginnenpagevlinder?
Je mag hem hebben!
Kijk nou hoe mooi…..