20 juni: Lezer van de maand – Ellen Stempher

Hoe kennen wij elkaar?
Wij kennen elkaar van uit Blog-land. Sinds een tijdje ben ik in het land der Bloggers beland. Van de ene Blog belande ik in de andere. De een sprak mij aan en een ander weer niet.
De titel “de waarde van de dag” sprak mij meteen aan en ik werd nieuwsgierig en begon te lezen en te volgen.

Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben geboren op zaterdag 26 september 1953 in Maastricht.
Als oudste van het gezin. Negen jaar later werd mijn broer geboren.
Mijn moeder was degene die het huishouden bestierde. Mijn vader werkte bij de krant, de  Limburger. Dat zorgde er geregeld voor dat ik leuke uitjes mee mocht maken. Ik mocht zelfs een
keertje met het vliegtuig mee samen met mijn vader naar Amsterdam. Wat een feest was dat. Ik was toen ongeveer een jaar of 10 en ben het nooit vergeten. Mijn eerste vliegreis.

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
Verliefd en getrouwd met Frits.
Frits en ik zijn dit jaar 19 jaar getrouwd.
Dit is voor ons alle twee ons tweede huwelijk en misschien daarom is het zo speciaal.
Bij een tweede huwelijk ben je een stuk wijzer. 
Die fout van het eerste huwelijk wil je nooit meer maken.
Frits heeft een dochter en samen met haar partner zijn ze de trotse ouders van twee jongens. Mans van 8 jaar en Krijn van 6 jaar en zodoende mogen we ons opa en oma noemen. Ik moet toegeven dat deze titel ons zeer goed bevalt.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
In welke levensfase ik me nu bevindt??? Dat vind ik wel een beetje een moeilijke vraag.
Ik denk er vaak niet bij na hoe oud ik ben al is dat nu alweer 68 jaar. Wat is leeftijd? Eigenlijk maar een getal, denk ik dan maar weer.
Volgens “het boekje” bevind ik me nu in de herfst van mijn leven. Ik zou het nu rustiger aan mogen doen en al helemaal als pensionada maar Frits en ik hebben daar geen tijd voor.
In de tijd dat we alle twee nog werkten maakten we verre vliegreizen en ook trokken we er met onze caravan op uit.
Later nadat mijn vader overleden was in 2009, maakten we samen met mijn moeder, toen 80 plusser, ook weer prachtige reizen naar o.a. Curacao, Aruba, de Algarve, Malta, Rome . Mijn moeder
genoot er net zo van als wij. Van wie zou ik het toch hebben 🙂
In 2017 kochten wij onze camper. Een droom die wij al heel lang hadden.
Bovenaan ons lijstje stond, Overwinteren als we gepensioneerd zijn en dat beviel geweldig. Prachtige tijden hebben we gehad en toen brak de Corona uit en moesten we gedwongen thuis blijven. Daarna begon Frits met zijn gezondheid te sukkelen en bleven we weer thuis maar na regen komt
zonneschijn. We kunnen weer.
Het gaat gelukkig nu weer heel goed met Frits zijn gezondheid en het reizen doet hem goed. We reizen in ons eigen tempo en hebben tijd genoeg dus dat kan. Frits vermaakt zich met video’s maken en zet ze online op youtube. We hebben ons eigen kanaal en heel wat volgers. We hebben zelfs onze eigen website en komen geregeld volgers van ons tegen onderweg. Heel leuk. (hierbij een link naar hun laatste video ‘Pech met de camper: door een Viking gered.” )
We vloggen en bloggen er heerlijk op los en kunnen zo ook nog nagenieten van onze reizen.

Wat wil je graag met de lezers delen?
Wat ik graag wil delen is; leef je leven! Wees er zuinig op en doe geen dingen waar je later spijt van kunt hebben.
Ik heb 14 jaar gewerkt in het kleuteronderwijs en o wat was dit een mooie tijd. Op een gegeven moment kreeg ik veel last van rugklachten en moest uiteindelijk van beroep veranderen iets wat ik echt erg vond omdat ik zoveel plezier had in mijn werk. De bedrijfsarts snapte er niets van dat ik maar
niet opknapte. “U heeft een burn-out.” zei ze me en vroeg of mijn huwelijk wel goed was. Dat was dus verre van goed maar tja, je hoopt er toch iets van te kunnen maken.
Ik ging cursussen doen want thuis zitten wilde ik niet en kreeg een baan als receptioniste in een bejaardenoord van kloosterzusters. Heel iets anders dan werken met kleuters.
Het eerste jaar heb ik dan ook erg moeten wennen. Werken met kerstmis en in de weekenden vond ik erg moeilijk.
Uiteindelijk vond ik er mijn plekje en of het zo moest zijn, alles viel op zijn plekje.
Ik nam het moeilijkste besluit van mijn leven. Ik koos ervoor om verder te gaan zonder mijn echtgenoot. De tijd die toen volgde zou ik nooit meer over willen doen, vreselijk.
Een collegaatje van me zei eens dat ze het ontzettend knap van me vond dat ik deze stap had gezet. Ikzelf was er echt niet trots op. Je trouwt niet met iemand om later weer van te scheiden al heb ik nooit spijt gehad dat ik deze stap heb gezet. Ook niet als ik van te voren had geweten wat een hoge prijs ik ervoor moest betalen.
Het is het allemaal waard geweest.
Na een tijdje zeiden familie en vrienden van mij dat ik weer mezelf was aan het worden. De “oude” Ellen kwam weer terug. Dit hoorde ik steeds vaker. Toen wist ik dat ik de juiste stap had gezet.
Ik voelde mezelf ook weer veel beter in mijn vel zitten, veel vrijer. Ik begon weer opnieuw te leven en leidde mijn eigen leven weer en niet meer dat van een ander.

In die tijd leerde ik Frits kennen. Hij herkende het allemaal wat ik had meegemaakt.
Het gevoel was meteen goed dat we beiden hadden.
Zelfs zo goed dat we besloten samen te trouwen.
Nu alweer 19 jaar geleden.

Ook meelezen met Frits en Ellen? Ze zitten op dit moment in Noorwegen.
Hierbij een link naar het blog ‘Verhalen van Ellen’