In onze jaarkalender hebben we de weken/weekenden vastgelegd wanneer we verblijven in ons huis op het Timmerholt in Westerbork.
In de zomermaanden is het eigenlijk helemaal al verhuurd, wij staan pas begin oktober weer op de rol.
Maar soms is er even een weekend niemand.
Dan vertrekken er gasten op vrijdagmorgen en de volgende gasten komen dan pas op maandagmiddag.
En heel soms….. is het dan ook nog heel mooi weer.
Zaterdagmorgen 18 juni zette Gerard de fietsen op de auto en om 10.00 uur zaten wij aan de koffie op ons terras aan het meer.
Vrije dag.
Heerlijk.
We hebben ’s middags 40 kilometer gefietst.
We kwamen door dorpen als Orvelte, Oud Aalden, Meppen, Balinge en Garminge.
Wat een schoonheid en dat allemaal in Drenthe.
Door Oud Aalden kwam ik bijna niet heen: we fietsten stapvoets, maar eigenlijk wou ik gewoon lopen.
Je komt gewoon ogen te kort!
We kwamen bordjes tegens voor een uitgezette wandeling: ‘Aalden Rondomme’. Die zetten we op het lijstje ‘Dingen die we nog willen doen’.
Er stond ook nog een bordje dat we voorzichtig moesten doen om Henny’s kippen.
Onderweg wilden we een pannenkoek eten.
’s Morgens hadden we al geïnformeerd bij ‘de Strohoed’ in Elp en bij ‘het Hoes van Hol An’ in Aalden, maar daar konden we al niet meer terecht. Vol.
Gelukkig was er nog ruimte in Orvelte bij ‘de Drentse Heerlijkheid’.
Toen ik belde voor een reservering werd gezegd: “O, reserveren hoeft niet hoor, er gaan met die hitte niet veel mensen buiten zitten.’
Toen we aankwamen zat het terras wel al bijna vol. Daar hadden wij niet op gerekend en wij wisten: zij ook niet…
Een mevrouw van de bediening kwam ons al tegemoet lopen: “U heeft gebeld? Ik heb daar een tafeltje voor u tweeën gereserveerd!”
Fijn. In de schaduw onder bomen op een oud boerenerf.
Met een glas knisperkoude ‘zoete witte’ en een pannenkoek met spek en kaas.
We kochten ook nog een ijsje onderweg, in Meppen.
Als je hard fietst ben je er zo doorheen, een vlekje op de kaart is het, maar in een oude boerderij in Meppen is een heuse ijssalon gevestigd.
Nona’s is de naam en men verkoopt er ‘home-made’ ijs. Huisgemaakt. Zelfgemaakt.
Een ijsje; hoe bijzonder kan het zijn?
Yoghurt-banaan had ik.
Met slagroom.
De naam van deze ijssalon komt standaard op bovengenoemd lijstje waar de wandeling in Aalden ook al op staat.
Zaterdagavond zaten we weer gewoon een boom te klaverjassen aan de Boskamp.
Wat een top- vrije dag!
Willem
Mijn geboortehuis is in de jaren ’70 verplaatst van Bruntinge naar Orvelte. Ben er een jaar of 45 geleden geweest en mijn toen hooguit 5-jarige dochter wist dat het het huis was ‘waarin papa geboren was’. Dat hadden we beter niet kunnen vertellen, want het huis was toen nog als boerderij in gebruik. Iedere bezoeker kreeg van mijn dierbaar kletstantetje te horen “Meneer/mevrouw, die varkens/koeien/kippen, die zijn van mij papa”. En ieder voorwerp was eveneens van ‘mijn papa’. Het is nog steeds een schat van een dochter, maar op dat moment was ik het wel een beetje zat. En ik kon haar ook niet even ‘stallen’ bij mama, want ze volgde me als een schaduw. Ik wou gewoon mijn geboortehuis weer eens zien.
Die gelegenheid deed zich een jaar of 8 geleden opnieuw voor en toen was alles van binnen weer veranderd, zodat daar niks herkenbaars meer te zien was. Aan de buitenkant was het nog wel herkenbaar, maar het was ook daar niet meer echt het huis waaraan ik zoveel dierbare herinneringen had.