Eind augustus ben ik de moeder van de bruid.
“Doe je dan ook een HOED enzo?” werd mij vorige week gevraagd.
Wie het bruidspaar en mij een beetje kent weet het antwoord op die vraag al. Nee.
Maar ik wilde wel een mooie jurk.
En ook een beetje chique.
Zwemvriendin Ans had me jaren geleden al eens gewezen op Rinsma in Gorredijk, maar daar was het nog nooit van gekomen. Broeken en jasjes enzo koop ik vaak bij de Lange Dame in Groningen; wel iets duurder, maar dan zijn de pijpen en mouwen lang genoeg. Voor de rest slaag ik vaak bij Miss Etam, M&S Mode en C&A. Het huwelijk van onze dochter vond ik een goede gelegenheid om kennis te gaan maken bij Rinsma; donderdagmiddag gingen we er heen.
In het begin liepen Gerard en ik wat ontheemd rond. Groot! Veel keuze! Waar moet ik beginnen? We kwamen uit op de 2e verdieping: gelegenheidskleding. Sommige felgekleurde kleding deed me
zeer aan de ogen…. zuurstokrose, kanariegeel, knalrood; maar ik ben Maxima niet, dus daar liepen we aan voorbij. Eén jurk haalde ik alvast uit een rek om te passen, maar gelukkig kwam er een dame langs die ons graag wilde helpen. Wat fijn! Ze haalde nog twee jurken in mijn maat op, zette mij in een paskamer en zei: “Doe die eerste maar vast even aan, ik zoek nog even voor u.”
Ze wees Gerard een tafeltje en haalde voor hem een kop koffie; voor mij niet.
De eerste was te kort. De tweede was lang genoeg maar zat te strak om mijn middel en de derde stond me helemaal niet. De vierde was een bontgekleurde met laagjes en ruches. De gastvrouw en Gerard vonden hem heel mooi staan. Maar ik niet. In de spiegel zag ik een grote vrouw die door de felgekleurde jurk nog werd uitvergroot. Gaat Aaltje niet doen.
En toen paste ik een jurk die me als gegoten zat. Zijdeachtige stof met zwart/paars/rose tinten. Kleedde mooi af en door een ingenaaide petticoat staat de rok een beetje wijd. Nu was ik tevreden met mijn spiegelbeeld. Er werd nog een jasje bijgehaald en toen was het klaar. Maar toen was ik er nog niet.
“De BH die u nu aanheeft ondersteunt niet genoeg, de buste moet worden gelift.” We werden met jurk en al doorgestuurd naar een lingeriezaak. Daar kreeg Gerard een kop thee; ik niet.
Er werd mij een goede BH aangeraden. O, en ik kon ook beter corrigerend ondergoed dragen. Dat moest ook allemaal gepast worden…..
Eenmaal terug met jurk en wat er onder moet was het 17.00 uur, was ik moe, had ik het warm van het passen en wilde ik ook thee; heerlijk, even bijkomen van de inspanningen.
Bij het afrekenen realiseerde ik me dat ik nog nooit zo’n dure jurk heb gekocht, afgezien van mijn trouwjurk.
Alhoewel…..toen waren het nog guldens.
Vandaag natuurlijk nog geen foto van de jurk; daar wacht ik mee tot het blog over de trouwdag!
Dick
Hè, wat een teleurstelling. Dachten wij lezers de primeur te hebben.
Mis poes!
Willem
Dit klinkt als het verhaal van iemand die een nieuwe prullenbak koopt en uiteindelijk het totale interieur vervangt, omdat de kleur van de prullenbak niet paste bij het bankstel, etc. Kortom, het schoolvoorbeeld van een kettingreatie.
Heb wel respect voor je man dat hij zo’n hele middag met je mee gaat om kleren te kopen. Nog afgezien dat ik een volstrekte onbenul ben als het aankomt op kleding kopen en combineren; ik ben er ook te ongeduldig voor. Toch heb ik in de beginperiode van mijn trouwen geregeld samen met vrouw Helena kleren gekocht voor haar. Achteraf gezien baseerde ik mijn oordeel vooral op haar lichaamstaal. Als die aangaf dat ze iets mooi vond dan vond ik het ook mooi en omgekeerd. Maar wat ik heden ten dage nog niet begrijp is waarom er, als er eenmaal iets gevonden is dat voldoet aan de eisen, er toch nog naar een tweede of derde winkel gegaan moet worden, om uiteindelijk terug te keren naar de winkel waar je aan het begin van de middag al de gewenste kledij gevonden hebt.
Inmiddels zijn we zover dat ze geaccepteerd heeft dat ik er geen benul van heb en ook niet in geïnteresseerd ben en gaat met een vriendin op (koopjes)jacht en soms weet ze dochterlief over te halen om mee te gaan.