Met Frea en Jon had ik een tijdje terug een gesprek.
Frea had het erg warm en riep uit: “O man, I’m sweating like a sinner in church!”
Dat had ze uit de film ‘Princess and the frog’.
“Wat zei je daar nou?”
Natuurlijk heb ik die film ook wel gezien, maar die uitspraak had ik niet voorbij horen komen.
Dat hebben ze destijds in de ondertiteling vast niet vertaald als ‘Ik zweet als een zondaar in de kerk.’
Als wij een uitdrukking willen gebruiken om het gevoel van de zondaar in de kerk te beschrijven, dan zweten we peentjes.
Daarbij moet je niet denken aan worteltjes, maar aan ‘pint’, een oude inhoudsmaat (500 cc). Het woord ‘pintje’ voor een glas bier wordt nog steeds gebruikt.
Als je peentjes zweet is dat dus een verbastering van pintjes zweten, dus: liters zweet verliezen.
En als het heel warm is dan ‘zweten we als een otter’.
En toch dekt dat zweten niet helemaal de lading van de zwetende zondaar in de kerk.
Een zondaar in de kerk spant zich niet in en heeft het niet warm.
Hij is op zijn hoede en voelt zich schuldig.
Hij heeft gezondigd; in de kerk drukken die zonden zwaarder op zijn gemoed en het klamme zweet breekt hem uit.
Nu er steeds minder mensen naar de kerk gaan gaat het begrip ‘zondaar’ denk ik op den duur verdwijnen.
Zondigen wordt nog wel gebruikt, maar meer om aan te geven dat je iets doet wat eigenlijk niet mag: te veel taart eten want daar word je dik van bijvoorbeeld, terwijl zondigen vroeger betekende dat je iets deed wat volgens de religie verboden was.
Zelf ben ik niet meer opgevoed met die hele strenge wet- en regelgeving op geloofsgebied.
We mochten vroeger gewoon schaatsen en fietsen op zondag en ik mocht op die dag des Heren ook handwerken.
Als mijn grootvader er was vroeg mijn vader om het niet te doen.
“We moeten de oude man daar maar niet mee plagen.”
Mijn vader vond zelf als kind de zondag ‘de ergste dag van de week’ en had zich voorgenomen om het met zijn kinderen anders te doen.
Zondag was een feestdag. Dan was er geen werk en werden er geen huishoudelijke klussen gedaan. Daar hoorde weliswaar een kerkdienst bij, maar ’s middags gingen we vaak leuke dingen doen.
Dat kon thuis, door samen een spel te doen, maar we gingen ook wel eens uit.
’s Zondags hing je dus geen was op. 
Nu ik op maandag de hele dag werk, hang ik als het mooi weer is op zondagmiddag wel eens een was op de lijn buiten.
Mijn verstand zegt: moet kunnen.
Mijn hart zegt: zondag rustdag.
Mijn schoonmoeder had van haar doktersmevrouw waar ze dienstmeisje was geleerd: “Doe je het voor de mensen? God ziet het toch wel.”
Zweten doe ik er niet van en ik voel me ook geen ‘sinner in church’, maar dat stemmetje in mijn hart zwijgt nooit.
En dat stemmetje beperkt zich niet tot was ophangen op zondag.
Willem
Verstandige schoonmoeder had je. Sis is lange tijd actief geweest in Vluchtelingenwerk Nederland en maakte het tijdens een ‘culturele markt’ in de Ramadan mee dat een van haar ‘cliënten’ -een zeer serieuze moslim, maar hij had ook oog voor de omgeving waarin hij verbleef-, overdag iets at waar hij geen weerstand aan kon bieden. Hij had zich verscholen achter de kraam en onder een dekzeil en op haar gezegde “Achmed, Allah ziet alles hoor” was zijn antwoord “Weet ik, maar die vergeeft me wel, maar mijn medebroeders doen dat niet zo gemakkelijk” .
Een geweldig antwoord vond ik het.
Enige jaren geleden kwam ik hem weer tegen in Zevenaar en hij had zich ‘omgeschoold’ tot imam. En eerlijk waar; ik prijs de gemeenschap gelukkig waar hij imam is.