Weet je nog?

In 2013 kregen we in Nederland na 3 koninginnen een koning.
Prins Willem Alexander werd Koning Willem Alexander.
Wat moesten we daar aan wennen met elkaar!  Na vier jaar riep ik nog steeds Koninginnedag.

Gisteravond las ik dat de Engelsen zo lang Prince Charles gezegd hebben, dat ze King Charles amper uit kunnen spreken.
Charles zelf was ontroerd toen een volle kerk voor het eerst zong: ‘God save the King’.

Je kunt het Britse koningshuis niet vergelijken met het Nederlandse.
Wij hebben het wel eens schertsend over ‘de franje van Oranje’ maar die franje steekt maar bleekjes af bij wat we de laatste dagen vanuit Engeland voorgeschoteld krijgen.
Wát een tradities en wat een spektakel.
Wat een bijzondere beelden zien we van een volk in rouw.
Hoezo ‘stiff upperlip’……

Het is misschien raar zeggen, maar ik vind al het nieuws over het overlijden en de uitvaart van Queen Elizabeth een verademing als het gaat om het Journaal en de  nieuwsrubrieken.
Het ging vóór haar verscheiden alleen maar over de hoge brandstofkosten, de inflatie, de stikstofnormen, boze boeren, de dure boodschappen, hoge energieprijzen, de komende recessie, de woningnood en de regering die op alle fronten faalt. Nieuws met een glimlach, dat horen we toch haast niet meer?
Natuurlijk, het is verdrietig dat ze is overleden, maar als je 96 wordt zonder grote lichamelijke mankementen en zonder dat je dement wordt, dan is er heel veel om dankbaar voor te zijn.
Eigenlijk vond ik haar altijd een beetje zielig, juist omdat ze niet met pensioen mocht en vol plichtsbesef doorging.
In de Netflix-serie ‘The Crown’ zagen we dat Elizabeth doordrongen was van het besef dat ze meer was dan een koningin; ze vertegenwoordigde een glimp van de eeuwigheid .
Daarom was er voor haar geen keuze om te stoppen: dit was haar lot.
Beatrix heeft in mijn ogen een betere keuze gemaakt.
Vorig jaar las ik ergens dat artsen the Queen hadden geadviseerd om ’s avonds dat glaasje Martini niet meer te drinken.
Joh! Hoe oud wil je worden? En hoe wil je oud worden?
Mag een mens ook nog een beetje genieten op haar 95e?

Maandag, als de begrafenis is, moet ik werken.
En ik kan geen vrij nemen, want we kampen met ziekte en uitval op kantoor.
Maar maandagavond ga ik niet zwemmen: dan zit ik na het eten op de bank met de afstandsbediening.
Alles volgen, alles terugkijken.
Dinsdag ben ik vrij, maar dan is het al weer prinsjesdag en zien we Amalia voor het eerst uit een koets stappen.
Ik heb het er maar druk mee als royaltywatcher!