een alternatief voor 'de waan van de dag'

30 september: Wat is een Stausee?

In onze korte vakantie in Noord Duitsland huurden we een huisje vlak bij de Thülsfelder Stausee.
Toen wij daar rondfietsten en wandelden zocht ik eens uit hoe het eigenlijk zit met zo’n Stausee.

Letterlijk vertaald is een Stausee een stuwmeer.
Een natuurlijk stuwmeer ontstaat doordat de loop van een rivier plotseling wordt versperd door bijvoorbeeld een lawine, ijsvorming of een aardverschuiving.
De Thülsfelder Stausee is niet natuurlijk ontstaan, maar is in 1923 aangelegd.
Het riviertje ‘de Soeste’ kon in haar smalle rivierbedding het overvloedige water tijdens hevige regenval of smeltende sneeuw niet snel genoeg afvoeren.
Daardoor ontstonden regelmatig overstromingen in het gebied boven Cloppenburg.
De dam/dijk die het water tegen moest houden werd gebouwd in de buurt van het dorpje Thülsfeld  op een natuurlijk ‘Geestenge’: een zandrug gevormd in de ijstijden, zoiets als de Hondsrug en de Rolderrug in Drenthe.
Als het water in het meer tegen de rand van de dijk staat is de waterdiepte 5 meter.
Die 5 meter werd in deze droge periode lang niet gehaald: de zijkanten van het meer stonden al droog.

Was het vroeger alleen om overstromingen tegen te gaan, tegenwoordig wordt de dam ook gebruikt om het lage waterpeil van de Soeste en het kustkanaal te verhogen, voor lokale recreatie, sportvisserij en natuurbehoud.
Het stuwmeer heeft uitgestrekte ondiepe waterzones, waar moerassen en veengebieden zijn ontstaan waar bedreigde dier- en plantensoorten zich thuisvoelen.

De eerste avond gingen we de See verkennen en fietsten er een rondje omheen.
Toen wisten we gelijk ook weer hoe verwend we in Nederland zijn met onze mooie fietspaden.
Aan de westkant van de Stausee lag een kilometerslang fietspad van gravel, vermalen stenen.
Daar fiets je niet overheen, daar ‘rabbel’ je overheen. Sommige steentjes waren nog best groot, dus dat fietste beroerd.
Het is dat de beugel op mijn gebit vastgeklikt zit, anders was hij er vast uitgerabbeld….

De Soeste vervolgt haar weg door Niedersachsen.

Gelukkig fietsten we weer naar boven aan de oostkant van het meer, en dat was een asfaltfietspad over de dijk.
Wat prachtig.
Fietsen in de avondzon langs zo’n mooi meer.
Aan het eind van het fietspad liet men het water van ‘de Soeste’  weer uitstromen, waarna ze haar weg door Niedersachsen weer vervolgde.

De volgende dag lieten we onze banden oppompen bij een fietsenmaker in Garrel.
Daar hadden we bij de volgende fietstochten veel profijt van, want we waren nog niet van het gerabbel af…..

PS:  Is je de nieuwe header al opgevallen?
We hebben de potten met bougainvillea’s die wat eenzaam op Waninge-Plaza stonden wat naar voren gehaald en naast de zonnewijzer gezet.
Dat leverde een prachtig plaatje op: sinds gisteren siert het dit digitale magazine.

Vorige

29 september: Gastblog van béa sportel bolt – Rauw is de rouw.

Volgende

1 oktober: Verschrikkelijk.

  1. Wimmy

    Bougainville ? Jullie prachtige planten lijken meer op Dipladena’s…

  2. Willem

    Wat ja een mooi woord; rabbeln. Dat woord he’k sinds mien kindertied niet meer heurt en is, wat mij angiet, ’t wèerd um opnummen te worden in de liest van (haost) vergeten Drèentse woorden.
    Ak ’t goed heb is het Huus van de Taol op dit moment bezig, -in het Drèents van mien olders, ‘gangs’-, met het verzameln (bij ’n kander garen) van bijna of hielemaol vergeten Drèentse woorden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén