Tegenwoordig heb ik iets bijzonders op de pennen staan.
Kniekousen.
Dat ontlokte een collega al de uitspraak: “Wat brei je dáár nou..!”
Het lijkt ook niet op de babyvestjes of dingen voor mezelf die anders op mijn pennen staan.
Bij deze kniekousen zit een verhaal.
Vorige maand werd ik gebeld door een oudere mevrouw van onze PKN-gemeente.
Ze had een probleem: ze breide altijd zelf kniekousen voor haar man van dun, grijs garen, maar het breien lukte niet meer.
Ze had nog een boord voor een nieuw paar opgezet, maar toen ze bij de hak aangekomen was gaf ze de moed op.
Toen bedacht ze dat ze iemand anders zou vragen de kousen af te breien, maar waar vind je iemand die nog sokken kan breien.
Wie kan de bocht nog om met de hak?
Dan kom ik kennelijk boven drijven.
Natuurlijk wil ik dat voor haar doen.
Van haar dochter (sopraan bij de cantorij) kreeg ik een tasje: vier ultradunne breinaalden met een lange boord er op van 80(!) steken, gebreid met 3 recht, 1 averecht én een voorbeeld-kous, keurig gewassen en gestreken.
Het was een heel uitgetel en nagezoek, maar inmiddels heb ik één kous af.
Aan de dochter vroeg ik: “Is het de bedoeling dat ik ook die andere kous ga breien? Ik vind het nogal een gepriegel…”
Ja, dat was inderdaad de bedoeling. 
O, en als ik die ene kous af had, dan wilde het echtpaar het voorbeeld graag al weer terug, “dan kan vader die weer aan doen.”
Nu brei ik dus aan kniekous twee.
80 priegelsteekjes opgezet, gaan met die banaan, meer dan 30 centimeter in het rond.
Drie recht, één averecht; met een soort klos bij mijn benen waar dat dunne, grijze garen op zit.
De titel van dit blog komt nog regelmatig voorbij.
anja
Ik houd van sokken breien, maar brei altijd vanaf de teen. Wat ik me afvraag bij de sokken die jij nu breit, is: als het zulk dun garen is, dan houden ze toch geen voeten warm? En daar zijn ze immers voor bedoeld. En je hebt er, vrees ik, heel snel gaten in.
Okay, ik ben een koukleum en draag 365 dagen per jaar sokken (ja, ook tijdens een hittegolf), misschien dat deze meneer echt wel warme voeten houdt in zulke dunne sokken.
Sterkte ermee, ik geloof te lezen dat je het niet echt met veel plezier doet, meer “belofte maakt schuld”.
anja
En, is inmiddels ook de tweede sok en overhandigd aan de drager?
Zoals je merkt komt het er niet van om bij iedereen mee te lezen en bij te blijven, maar uiteindelijk zal ik al je verhalen wel lezen hoor.
Hartelijke groet, Anja
Ada
Jaaah… de echtgenote van ‘de drager’ heeft me gistermiddag nog omstandig bedankt; haar man is er erg blij mee.