De afgelopen weken zijn we met de cantorij uitsluitend bezig geweest met het zingen van Taizé-liederen: a.s. zondagavond 16 oktober werken we mee aan een vesper ‘in de geest van Taizé’.
Piety en ik zullen dan gitaar spelen; gisteravond zouden wij met zijn tweeën alvast meespelen met de cantorijrepetitie.
’s Middags kreeg ik een mail: cantor Karel was ziek en kwam niet dirigeren. Hij hoopte dat hij er zondag weer zou zijn.
Hij vroeg via het bestuur of Piety en ik de honneurs wilden waarnemen.

“Die repetitie kan ik helemaal niet missen!” dacht ik, want vorige week zat ik immers in Westerbork en zondag is het al!
Piety en ik gingen het doen.
Spannend in het kwadraat.
We deden de inzingoefening die ik op het kinderkoor altijd deed en we zongen om er in te komen de Taizé-canon ‘Magnificat’.
Karel is altijd heel serieus met de oefeningen bezig voor het zingen aan, maar ik kan wel snel. Volgende week is de hand van de meester er weer.

Het was best een gedoe.
Mijn gitaar was op mysterieuze wijze verkeerd gestemd; dat gaf gelijk al startproblemen.
Dan zit je met z’n tweeën de gitaren op elkaar af te stemmen met 25 paar ogen van zwijgende koorzangers op je gevestigd.
Het tempo is dan het volgende probleem.
Moet het sneller? Of juist langzamer? Ook daarin missen we de grote leider, die weet zoiets altijd feilloos.
Bij sommige liederen moesten de partijen nog even apart gezongen worden.
Het was soms echt zoeken naar de juiste noten; Piety had gelukkig haar blokfluit mee, we kwamen er steeds wel weer uit.

Het is jammer dat we deze keer niet meer musici (fluit, viool etc.) hebben kunnen vinden om samen met de gitaren een combo te vormen.
Met alleen gitaren heb je niet echt een heldere begeleiding, dus het risico is dat het koor gedurende het lied zakt.
Dat was gisteravond ook zo; gelukkig wist ik nog wat Karel dan altijd zegt: “Je moet de noot hoger denken”.
En warempel….. het hielp!

We hebben alle liederen die met de gitaar begeleid worden kunnen oefenen.
Fijn dat het zo toch door kon gaan, maar instrumentaal begeleiden én alt zingen én aangeven is niet een goede combinatie.
Piety en ik hopen van harte dat Karel er zondag weer is.
Wij kunnen niet zonder de hand én het oog van de meester.
Want het oog van de meester maakt het paard vet; de hand doet de rest.