22 oktober: Nässelklocka.

Voor ons huis in Westerbork  gingen we op zoek naar nieuwe woonaccessoires. De tien kussens die her en der op de meubels lagen waren slap en smoezelig en het vloerkleed was niet mooi meer.  Vrijdagmorgen 30 september togen we naar de Ikea. We gingen op zoek naar ‘iets’ met de roestbruine kleur van de twee stoelen die in het huis staan.
In de enorme rij kussenhoezen vonden we de Nässelklocka; daarbij zochten we vijf bijpassende kleuren.
Probleem: de hoes Nässelklocka was niet meer op voorraad.
Geen punt, ik had ergens op een bank zo’n kussen zien liggen,  dus die namen we mee.
We zochten er nog een mooi oranjebruin vloerkleed bij en zochten de kassa op. Nog een heel gezoek om de uitgang te vinden als je niet de hele inhoud van het Ikea pand wilt zien.

Met de zelfscan in de aanslag wilden we beginnen, maar we konden de streepjescode van het eerste kussen niet vinden. Die was er ook niet.  Op de plek van de streepjes code stond: “Haal dit artikel op de afdeling woonkamers“. Wij voelden nattigheid. Voor de vorm vroeg ik het help-meisje met Hey op haar T- shirt, maar zij vertelde mij wat wij al vermoedden: “U moet terug naar de afdeling waar u dit gehaald hebt. Dit is  een showmodel en die worden niet verkocht. Maar soms mag het wel,  Dan krijgt u van de medewerker daar een code mee.”
Terug.
In de Ikea.
Zucht.  Ik liet Gerard met de kar bij de kassa en keerde op mijn schreden terug:  naar de lift om weer op de 2e verdieping te komen.  Al snel vond ik de afdeling woonkamers en sprak een Hey-jongeman aan . Hij ging voor mij in het systeem kijken. “Morgen heb ik ze weer!”
“Maar morgen ben ik in Westerbork….. ik wil hem nu graag meenemen!”
Ik kon hoog springen of laag springen maar ik kreeg het kussen niet mee, dus ook geen code.
Hij wilde hem wel voor mij bestellen…
“Ja, maar dan moet ik weer naar Groningen om hem op te halen, dan kan hem net zo goed zelf via internet bestellen”.
“Nou, dan moet u dat maar doen.  Goedemiddag!”

En dan moet je nog weer door het doolhof van twee verdiepingen terug naar de kassa.
Zonder Nässelklocka.
Kluk Kluk zou zeggen: “Zeer van de frustrerende.”

Eenmaal in Casa Grada legden we het nieuwe vloerkleed in de kamer en versierden de banken en stoelen met de nieuwe kussens.
Maar die ene hele mooie, waar we al het andere bij uitgezocht hadden was er nog niet.
Jammer. Wat was dan de waarde van die dag? Ik haalde moeiteloos de 10.000 stappen.

Naschrift: eind goed al goed.
Gistermiddag konden we eindelijk het mooie kussen tussen de andere uitgekozen kleuren op de bank leggen.
Klik op de afbeelding voor een vergroting, dan zie je de kleuren beter.

Ben je splinterjong en weet je derhalve niet wie Kluk Kluk is? Hierbij een link  link naar Wikipedia met uitleg.