27 oktober: Een dag van niks.

Na twee erg drukke weken is donderdag 27 oktober een dag waarop er niets in mijn agenda staat.
Waar ik anders dan al lang weer dingen heb bedacht die ik nodig moet doen, bleef vandaag een dag zonder afspraken of klussen.
Ik zette geen wekker en sliep tot twintig over 9.
Mijn FitBit gaf aan dat ik 7 uur en 59 minuten had geslapen, cijfer een 8.9.
Zo’n hoog cijfer heb ik op slaapgebied nog nooit gehad!

Heerlijk nog even soezen bij de Arbeidsvitaminen, want geen haast; pilates/yoga-oefeningen, douchen: 11.00 uur .
Sudoku, kopje thee, beetje appen met deze en gene en iets opzoeken op internet omtrent een herinnering uit de jaren ’70.  O ja! Leuk! Blog volgt.
En dan is maar zo weer het nieuws van 12.00 uur.
“In de Indische buurt in Groningen mogen de mensen hun huis niet uit. Er is een man met een vuurwapen gesignaleerd en er is een grote politieactie opgestart.”
O bah. Carlijn en Wim wonen in die buurt.
Ik bellen.
Wisten nergens van.
Zitten net aan de andere kant van die wijk; voor hen niks aan het handje.
Gelukkig maar.

Geblogd, mail opgeruimd, wasje gedraaid en weggevouwen en verder niks vandaag.
Vogels gekeken die druk waren in onze tuin.
Nagedacht over welke Christmas Carols we straks met het PKN-koor gaan zingen.
Patatje gehaald met een kroket, want Gerard at niet thuis vandaag, dus koken hoefde ook een keer niet.

En natuurlijk zit er dan wel dat stemmetje in mijn achterhoofd: eigenlijk moet je nog……
De dominee die mij hielp bij het aanvaarden van mijn hartproblemen (lees: het vinden van een nieuw levensritme omdat het oude niet meer vol te houden was) leerde mij om mijzelf bij alles wat ik ‘moest’ de vraag te stellen: “Van wie moet dat dan?”
Het verbijsterende antwoord is bijna altijd: van mijzelf.
De druk die je voelt bij wat er allemaal nog moet wordt heel vaak veroorzaakt door jezelf.

Dus bij de gedachte ‘eigenlijk moet ik nog’ dacht ik vandaag:  “Ja hoor, ja. Eigenlijk wel, maar nu even niet.”
Dobberdag.
Met recht een dag van niks.
Zulke dagen heb ik bijna nooit en ik heb er met volle teugen van genoten.
Loesje is het volledig met me eens.